به گزارش سایت صدای بیماران نادر، ایبوپروفن از دسته داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است که مصرف طولانی مدت آن مانند سایر داروها عوارضی به دنبال دارد. ایجاد خطر مشکلات گوارشی، فشار خون و سکته مغزی از عوارض مصرفبی رویه “ایبوپروفن” است که فشار خون را بالا برده و سکته قلبی را افزایش می‌دهد.
با کمک های خود بیماران را حمایت کنید
استفاده از داروی “ایبوپروفن” باعث محدود کردن محافظت کنندگی قلبی داری آسپرین است و افرادی که به بیماری های قلب و عروقی مبتلا هستند نباید از قرص های آسپرین و ایبوپروفن استفاده کنند. حال اگر با تجویز پزشک مصرف این دو دارو همزمان شد، قرص آسپرین باید باید چهار ساعت بعد از قرص ایبوپروفن مصرف شود.
داروی ایبوپروفن همچنین باعث نارسایی کلیه ها می شود و کسانی که به بیماری های کلیوی مبتلا هستند باید مصرف ایبوپروفن را محدود کنند.
مصرف ایبوپروفن در مدت یک یا دوماه مشکل خاصی ایجاد نمی کند.
داروهای ترکیبی هم وجود دارند که از سه داروی آپومورفین و ایبوپروفن و کافئین در یک کپسول استفاده شده است، این کپسول باعث بروز عارضه‌هایی می‌شود که موجبات ایجاد فشار خون و بیماری‌های کلیوی می‌شود و باید از این دارو اجتناب کنند.
اما ژلوفن و ایبوپروفن هردو از خانواده‌های آرام‌بخش و مسکن هستندکه برای تسکین سردرد، دردهای عضلانی و دندان بکار می روند. استفاده بیش از حد و بدون تجویزپزشک عوارضی به همراه دارد و سبب آسیب رسیدن به کبد و دستگاه گوارش می شود.
ژلوفن به صورت کپسولی است که در روده باز می‌شود و افرادی که دچار بیماری گوارشی و معده‌ای هستند، معمولا از این نوع قرص استفاده می‌کنند.
ایبوپروفن از خانواده مسکن‌ها است و در معده باز می‌شود و افرادی که از بیماری‌های روده‌ای و زخم اثنی‌عشری رنج می‌برند، بهتر است از این نوع مسکن برای التیام دردهایشان استفاده کنند.
ایبوپروفن به علت اینکه در معده باز می‌شود، اثر بخشی بیشتری نسبت به ژلوفن کپسولی دارد ولی به طور کلی هیچ تفاوتی از نظر ساختاری باهم ندارند.
ژلوفن و ایبوپروفن هردو از یک خانواده دارویی هستند و مصرف آن با هم هیچ اثر مفید و سودمندی جز آسیب به کبد و کلیه‌ها ندارد.
استفاده از کافئین به جای مسکن‌ها برای کم کردن عوارض داروها برای التیام دردهای عضلانی و فروکش کردن التهاب‌ها بکار برده می‌شود.