همزمان با تغییرات مغز در حال تکامل ( شناخت، زبان، رفتار) تغییراتی در تکامل فیزیکی بدن رخ می دهد.
دوران نوزادی
مشاهده هر نوع حرکات غیر قرینه و عملکرد عضلانی تغییر یافته می تواند نشان دهنده ناهنجاری سیستم عصبی مرکزی یا فلج مغزی ناشی از زایمان باشد و نیازمند ارزیابی بیشتر است.
رفلکس های نوزادی
رفلکس یک واکنش و پاسخ غیر ارادی و خود به خود به یک محرک حسی است که درواقع نشانه سالم بودن و طبیعی بودن کودک شما خواهد بود. وجود هر رفلکس، معیار مهم رشد تکاملی و رشد عصبی کودک است. بیشتر رفلکس‌های نوزادان در ۶ ماه اول بعد از تولدشان ناپدید می‌شوند و برخی از آن ها همیشه باقی می‌مانند.
رفلکس های اولیه نوزادی ، در دوران نوزادی بی همتا بوده و می تواند نگرانی راجع به عملکرد غیر قرینه را بیشتر آشکار ساخته یا رفع کند.
مهم ترین رفلکس ها برای ارزیابی دوران نوزادی عبارت است از :
رفلکس مورو
بدین صورت انجام می شود که به سر شیرخوار اجازه دهیم که به آرامی اما ناگهانی به عقب حرکت کند ( از چند اینچی تشک تا دست معاینه کننده )، که باعث ازجا پریدن و تکان خوردن نوزاد، سپس ابداکسیون ( دورکردن بازو ها از محوربدن ) و حرکت روبه بالای بازوها و به دنبال آن اداکسیون ( نزدیک‌کردن بازو ها به محور بدن ) و فلکسیون ( خم‌شدن بازو ها ) می شود و پاسخ پاها به صورت فلکسون ( خم شدن پاها ) خواهد بود.
رفلکس دنبال کردن
بدین صورت مشخص می شود که لمس گوشه دهان شیر خوار باعث پایین رفتن لب پایینی در همان سمت و حرکت زبان به سمت محرک می شود. همچنین صورت به سمت محرک می چرخد.
رفلکس مکیدن
هنگان قرار دادن یک شی ء در دهان نوزاد رخ می دهد. شیر خوار با مکیدن شدید پاسخ می دهد. رفلکس مکیدن بعدا با میکدن اختیاری جایگزین می شود.
رفلکس چنگ زدن
هنگام قرار دادن یک شیء مانند یک انگشت در کف دست شیر خوار یا کف پای او رخ می دهد. شیر خوار با فلکس کردن انگشتان یا خم کردن انگشتان پا به این تحریک پاسخ می دهد.
رفلکس تونیک غیر قرینه گردن
با قرار دادن شیر خواه به صورت طاق باز و گرداندن سر او به یک طرف آشکار می شود. این وضعیت باعث اکستانسیون ( راست شدن ) بازو و پای همان طرف به صورت وضعیت شمشیربازان می شود. سمت مقابل نیز دچار فلکسیون ( خم شدن ) می شود.تاخیر در از بین رفتن مورد انتظار رفلکس ها نیز ارزیابی سیستم عصبی مرکزی را ضروری می سازد.
نکته:فلِکسیون(flexion)،اِکستانسیون(extension)،اَبداکسیون(abduction)واَداکسیون(adduction)واژگان خاصی هستند که در طب برای بیان حرکات اندام ها و مفاصل از آن ها استفاده می شود.
