به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، مرگ برنامه ریزی شده سلول(آپوپتوز) یک فرایند خود کشی طبیعی در سلول است. این فرایند در سلول های سرطانی متوقف می شود. میتوکندری به عنوان نیروگاه سلول نقش مهمی در تحریک و تنظیم فرایند آپوپتوز دارد. استفاده از فناوری نانو تکنولوژی یکی از این راه های پیش رو است.
محققان موسسه بکمن علوم و فن آوری نوین دانشگاه ایلینوی در اوربانا شامپاین، یک رویکرد انتخابی برای رساندن مولکول های کوچک دارویی به نام هالواستات ها (محصول جانبی واکنش کلر زنی آب) را ارائه کردند. هدف وگیرندهی هالو استات ها مثل دی کلرواستات (DCA)، آنزیم میتوکندریایی پیروات دهیدروژناز کیناز(PDK) است. آنزیم پیروات دهیدروژناز کیناز در تعداد زیادی از سرطان ها فعال می شود. بنابراین اگر پیروات دهیدروژناز مهار بشود، باعث تحریک شروع آپوپتوز می شود.
از آنجایی که (DCA) ماده طبیعی نیست و به آسانی جذب می شود و حتی به راحتی از سد خونی-مغزی عبور می کند، این مواد به آسانی مغز را تحت تاثیر قرار می دهند و عوارض شدید عصبی و دیگر اثرات سمی را نشان می دهند. در این رویکرد جدید و منحصر به فرد (DCA) به صورت مخفی (پرو- هالو استات) و غیر فعال وارد بدن می شود که پس از رسیدن به سلول توموری و جذب انتخابیاز سوی آن، فعال می شود.
مکانیسم درمان سرطان با آپوپتوز. مهار آنزیم پیروات دهیدروژنازکیناز(PDK) از سوی نانو ذره پرو-هالواستات
تولید نانو ذره پرو-هالو استات در دو مرحله انجام می شود:
اول اضافه شدن هالو استات (DCA) به فسفولیپید (1-palmitoyl ، 2-hydroxy-sn-glycero،3-phosphocholine) و تولید هالو استات به فرم پیش دارو و به نام پرو-هالو استات.
دوم تولید نانو ذره پرو-هالو استات در مجاورت کمک سورفاکتانت پلی اتیلن گلیکول ستیل اتر (PEGCE) به صورت خود آرا و به روش تبخیر حلال. نانو ذره پرو-هالو استات باعث مهار عبور هالو استات (DCA) از سد خونی- مغزی می شود. از طرفی باعث کاهش دوز دارویی مورد استفاده،کاهش سمیت، افزایش اثر بخشی دارو و مهار انتخابی آنزیم PDK می شود.
در صورت موفقیت این رویکرد امید تازه ای برای بیماران مبتلا به سرطان با بهبود های مورد نظر در رژیم درمانی و درمان مقرون به صرفه می شود. نتایج این پژوهش در مجله Scientific Reports در سال 2016 منتشر شده است. (ایوب کریمی زاده، دانشجوی کارشناسی ارشد نانوفناوری پزشکی،26/04/95)







دکتر جی.سی. پاسی که این عمل را انجام داده گفت: این تومور بسیار نادر و در امتداد گونه بیمار در حال رشد بود و به قدری بزرگ شده بود که شبیه به یک توپ بیسبال روی صورت او به نظر میرسید.
وی افزود: این گونه تومورها میتوانند از جایی پشت بینی و سینوسها در امتداد قاعدهٔ جمجمه شروع به رشد و گسترش کنند و همه جای بینی، سینوسها، چشمها، گونه و حتی مغز منتشر شوند و اگرچه معمولاً سرطانی نیستند اما به دلیل تمایل به خونریزی شدید ممکن است تهدیدی برای جان فرد محسوب شوند.
این پسر نوجوان به دلیل آنکه در یک روستای دورافتاده زندگی میکرد ابتدا مجبور بود با مشکل خود کنار آید اما پس از نقل مکان به شهری در اوتارپرادش به سراغ درمان رفت و نهایتاً با انجام عمل جراحی از مشکل خود خلاص شد.
این دوقلوی دختر از ناحیه «استخوان خاجی» که استخوانی مثلثی شکل در انتخای ستون فقرات است، به یکدیگر متصل بودند و در برخی موارد همچون بخشهایی از دستگاه گوارش مشترک بودند. علاوه بر این، عروق زیرشکمی نیز که منبع اصلی تغذیه خونی ناحیه لگن، باسن، رانها و اندامهای تناسلی در آنها مشترک بود.این دوقلو در فوریه ۲۰۱۶ در جمهوری دومنیکن متولد شدند. مدتی قبل، پزشکان متوجه وجود ناهنجاری قلبی مادرزادی در یکی از دوقلوها شدند که احتمال مرگ او را افزایش میداد و بر همین اساس، پزشکان معتقد بودند که باید هر چه سریعتر آنها را از یکدیگر جدا کرد. طی چند هفته، عملیات متسع کردن پوست بدن آنها انجام شد تا بتوانند راحتتر آن دو را از هم جدا کنند.در این عمل جراحی پیچیده گروهی از جراحان متشکل از جراحان مغز و اعصاب، ارتوپد، اورولوژی، متخصصان دستگاه گوارش، پزشکان اطفال و جراحان پلاستیک حضور داشتند. این دوقلو باید چند هفتهای را تا بهبودی کامل در بیمارستان کودکان Maria Fareri واقع در نیویورک بستری باشند.منبع:سلامت آنلاین












