محور اصلی روز جهانی بیماری های نادر در اروپا اعلام شد
این کمکها و همکاری ها شامل موارد زیر است:
1.حمایت از تحقیق در جاهایی که نیاز است.
2.پشتوانه تحقیق
3. مشارکت در پروژه های تحقیقاتی
4. مشارکت در کلینیک های آزمایشگاهی برای تحقیقات موثر
بنیاد بیماری های نادر ایران که در آستانه برگزاری هشتمین همایش روز بیماری های نادر است، با دعوت از مسئولین بین المللی بیماریهای نادر در اتحادیه اروپا و آمریکا آماده کمک به بیماران نادر ایران و ارتقاء کیفیت زندگی بیماران و خانواده های آنان است.محور همایش امسال بیماران نادر، انجمن ها و خانواده های بیماران نادر هستند.
دکتر علی داودیان مدیر عامل بنیاد بیماری های نادر ایران نیز در خصوص برنامه های این همایش گفت که امیدواریم با گردهم آمدن محققان، مسئولین و پژوهشگران خارجی و داخلی حوزه بیماری های نادر در روز نهم اسفند ماه اتفاقات خوبی برای بهبود و درمان بیماران نادر رقم بخورد. وی در ادامه افزود: “حمایت از بیماران نادر حمایت از انسانیت است، منتظر همراهی و همدلی همه ملت شریف ایران با این بیماران در روز نهم اسفند هستیم”.آتروفی چیست؟
به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، آتروفی مخچه، آتروفی عضلانی، آتروفی نخاعی، آتروفی مغزی و … انواع آتروفی است که در بدن اختلال ایجاد می کنند. البته نوعی از آتروفی هم در مردان و زنان اختلال هایی را ایجاد می کند.
ایجاد آتروفی علل مختلفی دارد. از جمله این علت ها می توان به فلج اعصاب حرکتی عضله، نرسیدن خون کافی به عضله به هر علت، استفاده نکردن از عضله به مدت طولانی اشاره کرد.
آتروفی ناشی از فلج اعصاب حرکتی عضله به طور ناگهانی به وجود میآید، در اثر بیماری یا وارد آمدن آسیب، عصب متصل به بافت آسیب می بیند و در نتیجه آتروفی عصبی، عضله توان حرکت خود را از دست داده و تحلیل میرود.
از این موارد میتوان به بیماری فلج اطفال که یک بیماری ویروسی است، اشاره کرد که به اعصاب قسمتی یا کل بدن آسیب وارد کرده و منجر به فلج بدن میشود.
سندروم “گیلن باره” مثال دیگری از این دست است که اعصاب مورد حمله سیستم ایمنی قرار میگیرند.
از دیگر مثالهای آتروفیِ عصبی میشود به بیماری اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی اشاره کرد که بیماری سلولهای عصبی مغز و نخاع است و این سلولها را که کنترل کننده حرکات ارادی عضلات هستند بیمار میکند.
گاهی اوقات هم تحلیل عضله به علت استفاده نشدن طولانی مدت از عضله به وجود میآید. این نوع آتروفی با ورزش قابل درمان است. از جمله کسانی که ممکن است به این آتروفی مبتلا شوند، افرادی هستند که کارهای کم تحرک دارند.
جالب است که فضانوردان هم چون در شرایط بی وزنی قرار دارند، انقباض عضلانی خود را از دست میدهند و دچار این نوع از آتروفی میشوند.
بستری بودن طولانی مدت یا حتی بسته بودن طولانی مدت یک عضو (گچ گیری) میتواند ایجاد آتروفی کند.
علایم ابتلا به آتروفی
- ضعف اندامها و مشکلات تعادلی
- ناهماهنگی بین عضلات
- بی حسی و سوزن سوزن شدن پاها و دستها و پیشروی این حس
- گاهی مشکل در تکلم و از دست دادن حافظه
- احساس خستگی مفرط
- ورم منطقه آسیب دیده
علاوه بر دقت در مورد علایم بالا، هر زمان در اطرافیان خود سردردهای شدید، نوسان در هوشیاری، ضعف و ناتوانایی در حرکت قسمتی از بدن، مشکل در ادای کلمات و سخن گفتن، تغییر در دید چشم و یا چشم درد ناگهانی مشاهده کردید بلافاصله به نزدیکترین مرکز درمانی مراجعه کنید.
پیشگیری
رژیم غذایی غنی از میوه و سبزیجات(منبع غنی منیزیم)، غذاهای کم چرب و مصرف کافی پروتئین به عنوان مهمترین ترکیبات عضلات میتوانند مانع از ایجاد آتروفی عضلانی شده یا حتی پیشرفت آن را کندتر کند.
علاوه بر اینها، برنامه ورزشی منظم و روزانه از ابتلا به بی حرکتی و آتروفی عضلانی جلوگیری میکند.
درمان
درمان این بیماری به میزان پیشرفت آن بستگی دارد. گاهی بیماری آنقدر پیشرفت کرده که درمان آن ناممکم میشود.
ورزشهای منظم، فیزیوتراپی، ورزشهای کششی جهت کاهش فشار در اعصاب از شیوههای متداول درمان آتروفی به شمار میروند.
به ندرت برای اصلاح انقباض عضله، بیمار نیازمند جراحی میشود.
برپایی کنفرانس کمیته سازمان های مردم نهاد بیماری های نادر در نیویورک
- سایریل ریچی، رئیس کنفرانس سازمان های مردم نهاد با رابطه مشورتی با سازمان ملل(CoNGO)
- ابی اس میرز، موسس و رئیس بازنشسته، سازمان ملی بیماری های نادر( امریکا)
- نوید هنیف، مدیر دفتر پشتیبانی و همکاری های اکوسوک، بخش اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل
- دنیلا باس، مدیر دایره سیاست اجتماعی و توسعه، بخش امور اجتماعی اقتصادی سازمان ملل
- مارک پلورا، عضو پارلمان اروپایی، استخدام کمیته پارلمان اروپایی و امور اجتماعی و نایب رئیس گروه ناتوانی در پارلمان اروپا
- درهان وانگ ریگر، رئیس سازمان کانادایی ناهنجاریهای نادر و عضو شورای بین المللی بیماری های نادر
- دکتر حسن وحید نژاد، محقق علمی مدعو و دستیار تحقیقات بخش پوست و زیست شناسی پوستی دانشگاه توماس جفرسون، نماینده بنیاد بیماری های نادر ایران، radoir، افسر رابط دفتر ارتباطات UNESCO در نیویورک.
- دکتر کریستفر پی آستین، رئیس کنسرسیوم پژوهشی بین المللی بیماری های نادر، مدیر مرکز ملی علوم ترجمه ای پیشرفته( NCATS) در موسسه ملی سلامت.
- جان فورمن، رئیس کنفرانس های بین المللی تولیدات نادر و بیماری های نادر (ICORD)
- ترکل اندرسن، رئیس یورردیز بیماری های نادر اروپا
- بیش از 20 نماینده ارشد از سازمان های بیماری های نادر سراسر دنیا
درباره کمیته سازمان های مردم نهاد بیماری های نادر:
کمیته سازمان های مردم نهاد بیماری های نادر توسط فدراسیون آگرنسکا و یورردیزبیماری های نادر اروپا تشکیل شد اهداف آن شامل:- درمعرض نمایش قراردادن بیماری های نادر در سطح جهانی
- گسترش وانتقال علم و سیاست بیماری نادر، نیازهای برآورده نشده بیماران نادر
- برقراری ارتباط برای سازمان های مردم نهادی که علاقه مند به بیماری های نادر و همکاری های جهانی هستند.
- گسترش همکاری های بین المللی اعضا و فعالیت برای بیماری های نادر
- الویت قراردادن بیماری های نادردر سلامت عمومی، سیاستهای علمی، پژوهشی و مراقبتهای اجتماعی و پزشکی
درباره بیماری های نادر
خود مفهوم نادر بدان معناست که تعداد جوامع بیماری نادر، کارشناسان و متخصصان در این زمینه کم و اغلب پراکنده هستند. این به این معناست که بیماران نادر در حاشیه قراردارند، چرا که هیچ کشور یا قاره ای اطلاعات کافی در خصوص رویارویی با بیماری نادر ندارد .برای مثال:
در تحقیقاتی که کنسرسیوم پژوهش های بین المللی بیماری های نادر IRDIRCبر روی مردم با بیماری های نادر در سطح جهانی انجام داده است ،در ریر کانکت، بیماری های نادر جهانی، روز بیماری نادر و صنعت ، تلاش هایی به صورت گروهی برای بیماری نادر در حال صورت گرفتن میباشد. اگرچه اقداماتی در سطح جهانی انجام شده است هنوز هم نیاز ضروری و حیاتی به صحنه جهانی وجود دارد به منظور:- به اشتراک گذاشتن دانش نایاب بیماری نادر که در حال حاضر وجود دارد.
- اکتشاف اقدامات بیشتر و گسترش دانش پیشرفته بیماری های نادر در سطح جهانی
- ارتباط دادن اعضای بیماری های نادر در تمام دنیا و تمام بیماری های نادر
- همکاری اعضا با همدیگر برای تبادل دوطرفه دانش و تجربیات
- دریافت توجه از سوی سازمان ملل جاییکه بیماری نادر تا حد کمی توجه دریافت کرده اما تاثیر بزرگی بر اقتصاد جامعه گذاشته است.
آشنایی با سنروم سندرم زلوگر(Zellweger)
علائم سندرم زلوگر(Zellweger)
از دست رفتن عملکردپروکسی زومی و تخریب اسیدهای صفراوی ودیگرمحصولات لیپیدی. سطوح بالایی از آهن و مس در ساختار خون و بافتها بزرگ شدن کبد، بدریختی صورت به عنوان مثال: پیشانی بلند ، تغییر شکل گوشها و اختلالات عصبی همانند عقب ماندگی ذهنی و تشنج ممکن است با گلوکوم و انحطاط شبکیه و آب مروارید به دنیا بیایند و بعد شنوایی آنها دچار اختلال شود . یرقان و خونریزی معده نیز ممکن است رخ دهد . کیستهای کلیوی وآهکی شدن غیر طبیعی در انتهای رشدی غضروفی استخوانهای بلند افزایش مقادیر اسیدهای چرب زنجیره بلند پلاسماییچگونگی تشخیص سندرم زلوگر(Zellweger)
تشخیص پیش ازتولد سندرم زلوگردر هفته دهم بارداری که احتمال بروز بیماری وجود دارد انجام می شود.دراین روش سلولهای مایع آمنیوتیک یا فیبروبلاستها که دربیوپسی بدست آمده اندکشت داده می شوندوروی آنها آزمایش میزان فعالیت acyl CoA انجام می شود.در هفته هفتم این آزمایشها حالت غیرطبیعی را نشان می دهند.در بچه های طبیعی در ادامه هفته هفتم شرایط طبیعی خواهدشد.اگرچه درسلولهای مایع آمنیوتیک گرفته شده ازدو نوزاد که از سندرم زلوگر تاثیر پذیرفته اند تفاوتهای مبهمی از میزان کنترل بیماری پیدا خواهدشد. تشخیص این بیماری برای نوزادان مبتلا به سندرم Zellweger ضعیف است. اکثر نوزادان بیش از شش ماه زنده نمی مانند و بر اثر دیسترس تنفسی ، خونریزی گوارشی و یا نارسایی کبدی می میرند. پروکسی زومها نقش مهم وخاص در متابولیسم اسیدهای چرب با زنجیره های خیلی بلند و فنی تانیک اسیدها دارند. درنتیجه سندرم Zellwegerبا تجمع اسیدهای چرب طویل الزنجیر و پریستانیک اسیدها در پلاسما و بافتها تشخیص داده می شوند.آیا سندرم Zellwegerدرمان دارد؟
هیچ درمانی برای این سندرم وجود ندارد و البته استاندارد درمانی نیز وجود ندارد . از آنجا که اختلالات متابولیک و عصبی باعث علایم سندرم در طول رشد جنین شده اند درمان برای اصلاح این ناهنجاریها بعد از تولد محدوداند ودرمانها بیشتر علامتی وحمایتی اند.آخرین تحقیقات انجام شده بر روی سندروم زلوگر
انستیتو ملی اختلالات نورولوژیک و دیگر سازمانهای ملی مربوط به سلامتی٬ تحقیقات و جستجوهای مولکولی و ژنتیکی مربوط به این سندرم و همین طور دیگر تحقیقات مربوط به سایر بیماریهایPBDs را هدایت می کند.کاهش پنج درصدی یارانه دارو
برای حمایت از “بیماران نادر” آماده می شویم
زندگی، حس شکوفایی یک مزرعه، در باور بذر زندگی، باور دریاست در اندیشه ماهی، در تنگ زندگی، ترجمه روشن خاک است، در آیینه عشق زندگی، پنجره ای باز، به دنیای وجود تا که این پنجره باز است، جهانی با ماست
شمارش معکوس شروع شد. 76 روز مانده به روز جهانی بیماری های نادر. نخستین بار سال 2008 میلادی در کانادا و اروپا مصادف با آخرین روز ماه فوریه به عنوان “روز جهانی بیماری های نادر” انتخاب شد. در ایران هم همه ساله همین روز، 9 اسفندماه، به عنوان روز بیماری های نادر انتخاب شده است.
این روز با هدف حمایت، معرفی و همدلی با بیماران نادر کشور و خانواده های آنان گرامی داشته می شود و از محققان، مدیران، متخصصان، پزشکان و صاحبنظران در سطح ملی و بین المللی تجلیل می شود.
بیماری های نادر اغلب در اثر اختلالات ژنتیکی به وجود می آیند و هیچ درمان موثری برای آنها وجود ندارد. زنده نگه داشتن امید در دل این بیماران و خانواده های آنها وظیفه انسانی ما است. امید است که به همت سازمانها و نهادهای تحقیقاتی و پیشرفت های علم پزشکی این بیماران سلامتی خود را بازیابند.
تجربه های خود و یا اطرافیانتان در مورد این بیماری ها را از طریق آدرس ایمیل زیر برای ما ارسال کنید: bonyadenader.iran@gmail.com
به امید دیدار شما در این روز
تشخیص بیماری “منکس” با یک آزمایش ساده
به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، پزشکان آمریکایی میگویند، آزمایشی برای تشخیص بیماری کشنده منکس ( (Menkes ابداع کردهاند تا بیمارانی که به این اختلال ژنتیکی کشنده مبتلا هستند، بتوانند تزریقهای روزانه مس را به موقع دریافت کنند.بیماری منکس موجب حمله، توقف رشد، عقب ماندگی ذهنی و وز کردن موها میشود.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از شیکاگو، گروهی به ریاست دکتر “استفان کالر” از “موسسه ملی بهداشت کودکان و تکامل انسان” در “بتثدا” واقع در “مریلند” گفت، این آزمایش از 81 کودکی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری نادر قرار داشتند،46 کودک را مبتلا به این بیماری تشخیص داد.
محققان در “مجله پزشکی نیو انگلند” نوشتند، به 12 کودک از 46 مبتلا در عرض سه هفته پس از تولد درمان جایگزین مس دادند.
محققان گفتند، 92درصد این کودکان پس از گذشت حدود پنج سال زنده ماندند.
طبق سوابق موجود، درصورت به تاخیر افتادن درمان، کمتر از 13 درصد کودکان مبتلا به این بیماری پس از دو سال زنده میمانند.
از آنجاییکه سطح مس در خون نوزادان تازه به دنیا آمده پایین است، اغلب مواقع بیماری منکس نادیده گرفته میشود.
علاوه بر این نوزادان مبتلا به این بیماری در هنگام تولد سالم به نظر میآیند و علائم این بیماری شش تا هشت هفته پس از تولد نمایان میشود که تا آن موقع برای موثر واقع شدن تزریقهای روزانه مس بسیار دیر شده است.
“منکس” سندرومی ناشی از اختلال ژنتیکی است که از آن به عنوان انتقال مس و بیماری موی مجعد یاد می شود. ظاهر افراد مبتلا به این سندروم عموما طبیعی است و کمتر فرد مبتلایی، ظاهری متفاوت دارد. الگوی وراثت این بیماری وابسته به (X) است به همین دلیل در مران شایع تر است. مهمترین یافته بیماری اثر آن بر سیستم عصبی مرکزی است.
کاهش درجه حرارت و افزایش بیلی روبین خون در دوران نوزادی، استفراغ در دوره شیرخوارگی، اشکال در تغذیه و کم وزن گرفتن، تشنج احتمالاً مقاوم بدرمان، بی تفاوتی به محیط اطراف، خواب آلودگی، کاهش تونوس عضلانی، علاقه کم به تغذیه، دژنرسانس سریعاً پیشرونده عصبی، حرکات خودبخودی و عدم تماس با محیط، ضعف اسپاستیک همه اندامها، اپی ستوتونوس و از دست دادن توانایی شنوایی و بینایی، موهای کوتاه و شکننده بخصوص در محل تماس با بستر، موهای در هم پیچیده یا بروس مانند که ممکن است کم رنگ یا سفید باشند، پوست رنگ پریده و ضخیم بویژه در گونهها، شل بودن پوست و مفاصل، عدم تعادل، اشکالات استخوانها و بافت همبند، پوکی استخوان منتشرو شکستگی دندهها، هماتوم ساب دورا و استخوانهای کرمی شکل متعدد در شیارهای جمجمه، پل بینی پهن، چینهای اپی کانتوس، تاخیر رشد فیزیکی، سر کوچک، دیورتیکول مثانه یا حالب، فتق نافی و خونریزی گوارشی است. این موراد از جمله علائم بیماری منکس است.
مرگ بیمار معمولاً در سه تا 12 ماهگی است و از هر 35 هزار نوزاد یک نوزاد به بیماری منکس مبتلا می شود.