نوع سیستماتیک بیماری توام با تب زیاد و بثورات روماتوئیدی و آرتریت متعدد است. بیماری ارثی نیست. گرچه شروع آن ممکن است در سالیان قبل از مدرسه باشد ولی عمدتا کودکان سن مدرسه را مبتلا می سازد و تداخل در رشد و تکامل طبیعی آنان به وجود می آورد. این بیماری خصوصا در کودکان بین 8 الی 12 سال دیده  میشود . آرتریت روماتویید جوانان عبارت است از یک بیماری التهابی بافت همبند، عمدتاً بافت مفاصل، که در کودکان رخ میدهد . امکان دارد با آرتریت  ناشی  از بیماری لایم  اش تباه شود. مفاصلی  که  درگیر می شوند معمولاً عبارتند از زانو،  آرنج،  مچ پا، و گردن .  التهاب  میتواند عضلات  نزدیک  مفصل ،  غضروف، و غشاهای  پوشانند ۀ مفصل  را نیز متأثر سازد. این  بی ماری بی ن سنین  2-5 سالگی آغاز  میشود و اغلب تا جوانی بهبود می یابد. این  بی ماری در دختران  چهار برابر شایع تر از پسران  است . اسامی دیگر بیماری رماتیسم شیوع و همه گیری شناسی  میزان شیوع این بیماری بین 03/0 تا 1/2در صد جمعیت است. زنان 3 برابر بیش از مردان مبتلا میشوند. میزان شیوع با سن افزایش می یابد و تفاوت های جنسی( در میزان شیوع) در گروه های سنی بالاتر کاهش می یابد. این بیماری در تمام مناطق جهان رخ میدهد اما به نظر میرسد شیوع بیماری در مناطق شهری بیش از روستائی است. شروع بیماری بیشتر در  دهههای چهارم و  پنجم زندگی است و 80% کلیه بیماران در سنین 50 -35 سالگی مبتلا به بیماری می شوند. میزان بروز آرتریت روماتوئید در زنان60- 64 ساله در مقایسه با زنان 18-29  ساله بیش از 6 برابر است. مطالعات خانوادگی دلالت بر یک استعداد ژنتیکی این بیماری میکند. علت بیماری  احتمالاً به  علت  اختلال  خود ایمنی  است که طی آن دستگاه ایمنی بدن به بافت خودی حمله می کند. تورم داخل مفصل باعث تحریک انتهای اعصاب مربوط به درد می شود. آسیب به خود مفصل نیز باعث ایجاد درد می شود. وارد ساختن فشار بیش از حد به مفصل می تواند باعث افزایش تورم مفصل یا آسیب خود مفصل شده ودرد را بیشتر سازد .بسیاری از افراد به تجربه در می یابند که اگریک روز فشار بیشتری به مفاصل وارد سازند روز بعد درد بیشتری خواهند داشت. آسیب مفاصل در اثر التهاب باعث شل تر شدن رباطهامی شود. در این حالت برای آنکه استخوانها در محل خود باقی بمانند عضلات فعال تر شده و نهایتاً خستگی عضلانی بعلت فعالیت بیش از حد عضلات ایجاد  میشود . علت این بیماری ناشناخته است. آرتریت مزمن در بیمارانی که دچار کمبود ایمونوگلوبولین A و گاماگلوبولین هستند رخ  میدهد ،لذا ضعف سیستم دفاعی می تواند منجر به این بیماری شود. با این وجود نقص قطعی موجود نیست .فرضیه دوم این است که ممکن است ناشی از عفونت باشد گرچه هیچ گونه ارگانیسمی تا به حال شناسایی نشده است .     علایم ناشی از بیماری  درد، تورم ، و خشکی  در مفاصل  انگشتان  پا ،زانو، مچ  پا، آرنج ، شانه ، یا گردن . درد ممکن  است  به  طور ناگهانی  یا تدریجی  آغاز شود و ممکن  است(تنها در یک) یا بسیاری از مفاصل وجود داشته باشد . امکان دارد کودک بدون این که قادر به توضیح باشد، از راه رفتن امتناع کند . دمای بدن هر روز و معمولاً در عصر تا حدود 4/39درج ۀ سانتیگراد بالا  میرود. تب به طور شایع  با  بثورات پوستی  و لرز همراه  است . سایر علایم عبارتند از: بی اشتهایی، کاهش وزن کم خونی تحریک پذیری، بی حالی تورم گره های لنفاوی درد و قرمزی  چشم درد قفسۀ صدری به قدری شدید است که بر قلب تأثیر می گذارد . روش تشخیص  تشخیص بیماری با تکیه بر علایم بالینی و همچنین  تستهای سرولوژیکی مثل الایزا و وسترن بلات  و یا PCR میسر  میشود .تشخیص این بیماری با مراجعه به پزشک میسر خواهد شد. البته تشخیص این بیماری راحت نیست زیرا آزمایش دقیقی جهت تشخیص این بیماری وجود ندارد، علائم این بیماری مشابه بیماریهای دیگر است و ایجاد کامل علائم، مدت زمان زیادی طول می کشد. اما جهت تشخیص مجموعه ای، از اخذ شرح حال، معاینات بالینی ،عکسبرداری و تستهای آزمایشگاهی کمک کننده می باشند. آزمایش خون، از جمله  بررسی وضعی ت خود ایمنی عکس برداری  از مفاصل . البته تغییرات مفصل ممکن است تا مراحل انتهایی بیماری نیز خود را در عکس مفصل نشان ندهند. درمان روان درمانی یا مشاوره  برای کمک به خانواد ۀ کودک ، تا آنها بتوانند به خوبی از عهد ۀ بیماری  طولانی مدت کودک برآیند. شاید مهمترین  عامل دردرمان کودک  حمایت  عاطفی  از وی  باشد . جراحی برای درست کردن مفصل تغییر شکل یافته در برخی موارد مؤثر است. درمان دارویی در جهت جلوگیری از پیشرفت سریع بیماری مؤثر می باشد که شامل داروهای ضد التهاب و همچنین در برخی از بیماران داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی می باشد.   مراقبت های لازم  به هنگام حمله، کودک  باید در تخت استراحت کند، مگر برای توالت ، تا زمانی که تب و سایر علایم تخفیف یابند . امکان دارد برای حفاظت و حمایت از مفصل ملتهب استفاده از آتل ضروری  باشد . پس از رفع  حمله ، کودک   میتواند  به تدریج  فعالیت  عادی را از سر بگیرد،  البته باید در طی روز ساعت هایی را به استراحت بپردازد. کودک نباید زیاد خسته شود و هر شب  باید حداقل 10-12 ساعت  بخوابد . فیزیوتراپی در برخی از بیماران توصیه  میشود. بعضی از حرکات را کودک خود میتواند انجام  دهد ،و بعضی از آنها را والدین  می توانند برای  کودک انجام دهند. انجام حرکات توصیه شده مهم است زیرا کمک می کند تا درد و اثرات  ناتوان  کنندۀ  بیماری  به حداقل برسند . به دلیل  تغییرات دوره ای علایم، گاهی  برنامه  فیزیوتراپی  نیاز به  بازبی نی خواهد داشت . به طور کلی از انجام  ورزشهایی که بدن ک ودک در معرض  ضربه قرار می گیرد باید خودداری شود، اما ک ودک باید تشویق  شود تا در زمان ابتلاء به این بیماری در  فعالیتهای اجتماعی شرکت کند. کودک  باید یک رژیم مقوی و متعادل داشته باشد، در عین حال وی  را باید تشویق به خوردن نمود. اگر  تشک کودک سفت نیست ، یک  تخت ۀ ضخیم  چندلا زیر تشک  قرار دهید . چشم ک ودک باید حداقل 2 بار در سال معاینه شود تا اگر التهابی در چشم وجود دارد زود تشخیص  داده  شود . بسیار مهم  است که کودک به مدرسه عادی  به  طور روزانه  برود .هر جا که لازم  باشد، مدرسه  باید خدمات اضافی برای برآورده کردن  نیازهای کودک  فراهم  کند . پیش آگهی  در حال  حاضر قابل  پیشگیری  نیست . این  بی ماری در حال  حاضر غیر قابل  درمان است . اما در عین حال، در 80%- 75% موارد ، به هنگام  بلوغ یا اوایل جوانی ، بیماری  به کلی  فروکش  کرده  است . هر حمله معمولاً چند هفته به طول می انجامد و درطی دوران کودک ی، بیماری هر از چندگاهی شعله ور می شود و  دوباره فروکش  می کند. علایم را معمولاً می توان با درمان تحت کنترل درآورد .