به گزارش صبنا به نقل از فانا، سلیاک یک اختلال خودایمنی ژنتیکی گوارشی است که سبب می شود سیستم ایمنی بدن بر اثر مصرف یک پروتئین به نام گلوتن، به پرزهای روده کوچک حمله کند و باعث اختلال در جذب مواد غذایی شود.
گندم و جو حاوی پروتئین گلوتن هستند. تشخیص بیماری سلیاک معمولا دشوار است؛ ولی شایع ترین علایم آن در کودکان، اسهال، استفراغ، نفخ شکم، درد و کاهش وزن و در بزرگسالان، خستگی، استخوان درد، درد و ورم مفاصل است.
داروی ساخته شده توسط محققان سوئدی بصورت یک قرص ساده است. این قرص حاوی آنزیم، همراه با غذا بلعیده میشود و میزان حساسیت به گلوتن را کاهش میدهد.
معمولا رژیم غذایی فاقد گلوتن یکی از مهمترین توصیه هایی است که به این بیماران می شود؛ ولی مطالعات محققان در بوستون بر روی 103 کودک نشان می دهد رژیم غذایی فاقد گلوتن در یک پنجم کودکان مبتلا به سلیاک کارا نیست و این کودکان با وجود پایبندی به رژیم غذایی، از علایم بیماری رنج می برند؛ بنابراین استفاده از روشهای جایگزین و به ویژه مکمل های آنزیمی بسیار موثر است.
قرص ساخته شده توسط محققان دانشگاه اوربرو حاوی آنزیم AN-PEP است که گلوتن موجود در معده بیمارن مبتلا به سلیاک را تجزیه میکند. آزمایشها نشان میدهد میزان گلوتن موجود در معده بیمارانی که از این دارو استفاده میکنند، 85 درصد کمتر از بیمارانی است که این دارو را مصرف نکردهاند.
استفاده از این دارو مصرف غذاهای سرشار از گلوتن مانند پاستا و پیتزا را برای بیماران آزاد نمیکند، بلکه به آنان کمک میکند در مواجهه با گلوتن احساس بهتری داشته باشند.
محققان احتمال می دهند که بیماری سلیاک در صورت عدم درمان، احتمال ابتلا به بیماری های مرتبط با سیستم اعصاب از جمله ام اس را نیز افزایش دهد.
بر اساس آمار سازمان پیشگیری و کنترل بیماری ها، حدود یک درصد از جمعیت آمریکا به بیماری سلیاک مبتلا هستند که بیماری حدود 83 درصد از این افراد هنوز تشخیص داده نشده یا اشتباه تشخیص داده شده است.(فانا)
سلیاک یا اسپروی سلیاک یک اختلال خودایمنی روده باریک با زمینه ژنتیکی (ارثی) است. در این بیماری گوارشی پرزهای روده باریک آسیب دیده و در جذب مواد اختلال دارد. در صورتیکه بیماران مبتلا به سلیاک پروتئینی از دسته گلوتن (gliadin) که در برخی از غلات مانند گندم، جو، چاودار و گاه جوی دوسر وجود دارد را مصرف کنند دچار علایم عدم تحمل میشوند. ظاهرا ورود گلوتن به سلولهای پرزهای روده موجب پاسخ سیستم ایمنی میشود. واکنش التهابی ایجاد شده موجب تحلیل پرزهای روده (villous atrophy) وکاهش فعالیت آنزیمهای روده میشود. چون بخش عمدهای از جذب مواد غذایی در روده در پرزهای روده انجام میگیرد تخریب پرزها موجب سوء جذب میشود. اغلب موارد بیماری سلیاک، ژنتیکی هستند. بیماری سلیاک واگیردار یا سرطانی نیست. این بیماری معمولاً به هنگام دوران شیرخوارگی یا اوایل کودکی (دو هفتگی تا یک سالگی) آغاز میشود. امکان دارد علایم هنگامی ظاهر شوند که کودک اول بار شروع به خوردن غذاهای حاوی گلوتن میکند. در بزرگسالان، علایم ممکن است بهتدریج و در عرض چند ماه یا حتی چند سال پدیدار شوند.شیوع و همهگیری شناسیشیوع سلیاک در اروپا یک در پانصد است. دراستان تهران نیز ۱۵۰ مبتلا به این بیماری شناسایی شدهاند.اسامی دیگربیماری سلیاک به نامهای اسپروی غیر حارهای و آنتروپاتی حساس به گلوتن هم نامیده میشود.علایم ناشی از بیماریبیماری سلیاک طیف وسیعی دارد. شایعترین علائم گوارشی شامل اسهال، نفخ، کاهش وزن، استئاتوره (اسهال چرب) میباشد. اسهال چرب، حجیم و رنگ پریدهاست. از دیگر علائم این بیماری خستگی، آسیب به رشد کودک، آتروفی و ضعف عضلانی است. سوءجذب آهن و ویتامین B۱۲ موجب کم خونی، سوء جذب کلسیم و ویتامین D موجب استئوپنی، شکستگیهای پاتولوژیک استخوان و هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه میشود. سایر عوارض بیماری آمنوره، ناباروری، تنگی پیلور، اکیموز و پتشی (کمبود ویتامین K)، ادم و درماتیت هرپتیفورم میباشد. شیوع سرطانهای روده در بیماران سلیاکی بالاست.برخی از افراد مبتلا به سلیاک هیچ علامتی ندارند، زیرا قسمت سالم روده قادر به جذب مواد مغذی کافی برای پیش گیری از بروز علائم است. برخی از بالغین مبتلا تنها خستگی و کم خونی دارند.روش تشخیص :آزمایش خون (اندازهگیری آنتیبادیهای ضد گلیادین و ضد اندومایزیال (anti-tTG) در آزمایشها سرولوژی) HLA تایپینگ، بیوپسی دئودنوم با آندوسکوپی و تستهای تحمل خوارکی (گزیلوز و لاکتوز) از روشهای تشخیصی رایج هستند. همچنین یکی از راههای تشخیص توسط خود فرد این است که اگر رژیم غذایی بدون گلوتن استفاده کرد و اگر علائم بیماری اش برطرف شد احتمالاً سلیاک دارد. اگر درماتیت هرپتی فرم دارد، مبتلا به سلیاک هست. آزمایش خون به پزشک کمک می کند که این بیماری را تشخیص دهد. قبل از شروع رژیم غذایی بدون گلوتن، انجام آزمایش خون ضروری است. تشخیص بیماری با برداشتن تکه ای از بافت با استفاده از یک لوله باریک که وارد روده می شود، تایید می شود.آزمایش خون (اندازهگیری آنتیبادیهای ضد گلیادین و ضد اندومایزیال (anti-tTG) در آزمایشها سرولوژی)، HLA تایپینگ، بیوپسی دئودنوم با آندوسکوپی و تستهای تحمل خوارکی (گزیلوز و لاکتوز) از روشهای تشخیصی رایج هستند. همچنین یکی از راه های تشخیص توسط خود فرد این است که اگر رژیم غذایی بدون گلوتن استفاده کرد و اگر علائم بیماری اش برطرف شداحتمالاً سلیاک دارد. اگر درماتیت هرپتی فرم دارد، مبتلا به سلیاک هست. آزمایش خون به پزشک کمک می کند که این بیماری را تشخیص دهد. قبل از شروع رژیم غذایی بدون گلوتن، انجام آزمایش خون ضروری است. تشخیص بیماری با برداشتن تکه ای از بافت با استفاده از یک لوله باریک که وارد روده می شود، تایید می شود.درمان :تشخیص قطعی با نمونهبرداری مسجل میشود. برای این کار، نمونه بافتی کوچکی از روده کوچک برداشته میشود. امکان دارد سه بار نمونهبرداری انجام شود. یک بار زمانی که گلوتن در رژیم غذایی وجود دارد، یک بار زمانی که گلوتن از رژیم غذایی حذف شده است، و دفعه سوم زمانی که دوباره گلوتن در رژیم غذایی گنجانده میشود. تنها انتخاب درمانی، حذف کردن گلوتن از رژیم غذایی است. اساس درمان این بیماری رژیم غذایی فاقد گلوتن تا پایان عمر است و دوره بهبودی آن با رعایت رژیم غذایی خاص به طور معمول ۳ تا ۶ ماه که البته در بزرگسالان به ۲ سال هم میرسد.مراقبتهای لازمبیماران مبتلا به سلیاک باید از مصرف مواد غذایی حاوی گندم، جو، چاودار و برخی حبوبات پرهیز و آرد سیبزمینی، برنج، عدس، سویا، ذرت و لوبیا را جایگزین آن کنند. بیشتر مبتلایان به سلیاک به تخممرغ، شکر و روغن حساسیتهای متفاوتی دارند، از این رو از مصرف محصولاتی که این گونه مواد بوفور در آنها به کار رفته نظیر انواع سسها خودداری کنید. مبتلایان باید از مصرف غذاهای فرآوردی شده نظیر سوسیس، کالباس، ماکارونی، رشتهفرنگی، قهوه، نسکافه و تمامی شیرینیجات و کیکهایی که در آنها از گلوتن و یا آرد گندم استفاده شده پرهیز کنند. به علت آن که این گونه بیماران از مصرف غلات و برخی حبوبات محروم هستند باید برای جبران کمبود ویتامینها و املاح معدنی از میوهها و سبزیها به صورت پخته و تازه، گوشت و لبنیات کمچرب، ماهی و برنج بسیار استفاده کنند و روغنهای مایع ذرت، زیتون، کانولا و هسته انگور را جهت پخت و پز به کار برند.