به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، “لیبی هوفر” دختر هندی سالم و نرمالی بود که در پنج سالگی به نروفیبروماتوز تیپ یک مبتلا شد. تن این دختر به مرور پر از خال‌های گوشتی شد اما عمق فاجعه زمانی که به بلوغ رسید مشخص شد. تمام بدن این نوجوان مملو از جوش‌های ریز و درشت شد. بعد از آنکه ازدواج کرد و بادار شد تغییرات هورمونی باعث شد بیش از ۶هزار تومور خوش خیم سطح بدن او را پر کند. همسرش او را رها کرد و این آغاز بسیاری از مشکلات بود. لیبی در برقراری ارتباط با مردم جامعه مشکل پیدا کرد و نمی‌توانست جایی کار کند. او همچنین در توضیح جوش هایی که بدنش را فراگرفته بود ناچارا به کودکش می‌گفت که اینها جای بوسه فرشته‌ها است و برای اطرافیانی که با او برخورد داشتند در مورد بیماری‌اش توضیح می‌داد. او به دنبال درد شدید و افسردگی تصمیم گرفت تحت عمل جراحی قرار بگیرد. بعد از ۱۳ عمل جراحی و شرکت در برنامه‌های پزشکی تلویزیونی از جمله «the doctors» توانست به مردم نشان دهد که بیماریش مسری نیست. نروفیبروماتوز، (Neurofibromatosis) یک بیماری ژنتیکی است که اعصاب و پوست را گرفتار می‌کند. در این بیماری تومورهای خوش‌خیم غیر سرطانی در مسیر اعصاب رشد می‌کنند و این رشد موجب برور مشکلاتی در پوست و استخوانها می‌شود. نوروفیبروماتوز در اثر جهش در ژن تولید کننده نوروفیبرومین ایجاد می‌شود. هر دو نوع بیماری ارثی و ژنتیکی بوده و ژن منتقل کننده آن غالب با نفوذ صددرصد است یعنی نیمی از فرزندان فرد مبتلا، به این بیماری دچار می‌شوند. با این وجود در ۵۰ تا۳۰ درصد موارد این بیماری هیچ سابقه‌ای در خانواده و فامیل بیمار وجود ندارد. در این موارد بیماری به علت جهش در ژن خود فرد بوجود آمده و ربطی به والدین ندارد ولی وقتی این بیماری حتی بصورت جهش ژنی در فردی ایجاد شده می‌تواند به فرزندان او هم منتقل شود.

سلامتی، محور توسعه است و معضلات بهداشتی همان معضلات توسعه است که نمی توان آن را فقط در بخش سلامت برطرف کرد. مشارکت تمام افراد جامعه و بخش های توسعه، نهادها و ارگان ها برای حل مسائل سلامتی و رسیدن به سطح قابل قبول سلامت لازم و ضروری است.

مبانی مراقبت های بهداشتی اولیه بر نقش آگاهانه مردم در سلامت جامعه تاکید دارد و رابطه مشارکت مردم در فعالیت های مربوط به سلامت با افزایش سطح سلامتی پایدار مردم آن جامعه را تائید می کند. بر این اساس در سال های اخیر موضوع ارتقاء سلامت با تاکید بر نقش مردم در دنیا توسعه، ضرورت و مقبولیت بیشتری پیدا کرده است. انتظار جهانی از همه کشورها هم آن است که زمینه سهیم بودن مردم در سلامت و مشارکت در همه مراحل، ارائه خدمات بهداشتی را فراهم کنند.

به استناد قانون اساسی، سلامت به عهده ی وزارت بهداشت و سایر بخش های توسعه است، اما تحقق این امر بدون درگیری آگاهانه ذینفعان امکان پذیر نیست. مشارکت به عنوان بخش اساسی از سیاست های بهداشتی شناخته شده است.

یکی از برنامه های تاثیر گذار معاونت بهداشت در طرح تحول حوزه بهداشت “برنامه تامین وارتقای مراقبت های اولیه سلامت، در قالب گسترش و تقویت شبکه بهداشت ودرمان در مناطق شهری” است که با در نظر گرفتن پیچیدگی مشکلات موجود در مناطق شهری، ضرورت دارد علاوه بر وزارت بهداشت، سایر دستگاه‌های اجرایی مرتبط و سازمان های دولتی و غیردولتی مانند وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی، وزارت کشور، وزارت آموزش و پرورش، شهرداری ها، خیریه ‌ها، و سازمان‌های مردم نهاد    (NGO)  و … در رفع مسایل بویژه درمورد سکونت گاه های غیر رسمی همکاری داشته باشند و در تعامل با یکدیگر برای برطرف کردن مشکلات اصلی و تامین حداقل امکانات ضروری بهداشتی درمانی و رفاهی به منظور بهتر زیستن ساکنین این مناطق بکوشند.

تجربه ثابت کرده است که برای رسیدن به توسعه اجتماعی پایدار به همکاری همه افراد جامعه نیازمندیم تأمین و ارتقای سطح سلامت افراد جامعه بیشتر از سایر جنبه های دیگر توسعه نیازمند همکاری عمومی است از آنجا که یکی از اصول مراقبت های بهداشتی اولیه (P.H.C) اصل مشارکت مردمی است. این اصل در قالب برنامه ملی”توسعه مشارکت های مردمی و هماهنگی بین بخشی” به اجرا درآمده است.

از سوی دیگر سازمان جهانی بهداشت، آموزش سلامت را به عنوان نقطه آغاز فعالیت اعضا جوامع محلی در برنامه های سلامت توصیه کرده است. پیشگامان آموزش بهداشت را می توان از میان مردم هر روستا، شهر و جامعه ای برگزید. البته نیازی به پرداخت مزد نیست، بلکه پشتیبانی اموزشی لازم دارد.

از این رو بسیاری از افراد جامعه و به خصوص زنان جامعه با توجه به آگاهی که در حوزه سلامت دارند سعی در ارتقای آگاه سازی خانواده ها در امور مختلف سلامت دارند.

مراقبت های بهداشتی اولیه در تأمین و گسترش عدالتِ سلامت پر ارزش است. بیانیهٔ آلماآتا، سندی معتبر در تعریف ﻣﺒﺎﻧﻲ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﻫﺎی ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺍﺳﺖ.

ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 8791، مراقبت های بهداشتی اولیه، ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻛﻠﻴﺪ ﺩﺳﺘﻴﺎبی ﺑﻪ ﻫﺪﻑ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍی ﻫﻤﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻝ 2000 ﻣﻴﻼﺩی ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ، ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪی ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻝ ﺧﻮﺩ مراقبت های بهداشتی اولیه (P.H.C) برای ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﺎﺭی ﻭ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎی آن ﻣﻨﺤﺮﻑ ﺷﺪ.

ﺑﺎ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻳﻜﻢ، ﺑﺮ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺁﻳﻨﺪﻩ، ﺍﺭﺗﻘﺎء ﺳﻄﺢ ﺳﻼﻣﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺩﺭ ﺳﻼﻣﺖ ﺗﺄﻛﻴﺪ ﺷﺪ. ﺩﺭ ﺍﻋﻼﻣﻴﻪ ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﺮﺍی ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ  ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻭﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﻗﺮﺍﺭﮔﺮﻓﺘﻪ، ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ (P.H.C)ﻳﻜﻢ، ﻭ همچنین ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 3002 هم هشتصدو دو هزار ﺑﻬﺪﺍﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻳﺎﻓﺖ. ﺩﻭﻟﺖ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﻴﺮ ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎﻳﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻛﻤﺒﻮﺩ ﻧﻴﺮﻭی ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ، ﻧﺎﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﺎﻟﻲ ﻭ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ، ﻭ… ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺍﻧﺪ، ﺟﻬﺖ ﺁﻣﺎﺩﮔﻲ ﻭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎ ﺭﺍﻫﻜﺎﺭﻫﺎﻳﻲ ﭼﻨﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ است، ﺗﺤﻮﻝ ﺩﺭ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻧﻴﺮﻭی ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ، ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻭ ﺍﻧﮕﻴﺰﻩ ﺩﺭ (P.H.C) ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ، ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺯﻳﺮﺳﺎﺧﺖ ﻫﺎ، ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻫﻲ ﻣﺠﺪﺩ ﻛﺎﺭﻛﻨﺎﻥ ﻭﺗﻌﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ. ﺩﺭ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﻭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻋﺪﺍﻟﺖ، ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻳﻚ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋی ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍی ﺍﺭﺍﺋﻪ ی ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﺻﻮﻝ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ است. این در حالی است که (P.H.C) ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺮﻭی ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ ﻭ ﺗﺨﺼﻴﺺ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺍﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﺶ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ را ﻻﺯﻡ ﻭ ﺿﺮﻭﺭی می داند.

 

بنیاد بیماری های نادر ایران، درگذشت والده محترم دکتر علیرضا زالی را تسلیت گفت.  

به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، پروتئینمی (Abetalipoproteinemia) با نام اختصاری (ABL)، یک اختلال نادر موروثی است که سوخت و ساز چربی را تحت تاثیر قرار می دهد. اختلال در سوخت و ساز چربی، منجر به جذب نادرست چربی غذا و ویتامین های ضروری می شود. افراد مبتلا به این اختلال، با زوال عصبی تدریجی، ضعف ماهیچه ها، دشواری در راه رفتن و اختلالات خونی مواجه می شوند. هم چنین، ممکن است این افراد به ضعف شبکیه چشم دچار شوند که نابینایی را به دنبال خواهد داشت.   پروتئینمی را برای نخستین بار در پزشکی، دکتر بسن و دکتر کورنزوی در سال 1950 معرفی کردند؛ به همین دلیل، این اختلال را با نام سندروم بسن-کورنزوی هم می شناسند.   افراد مبتلا به پروتئینمی ممکن است علائم گوناگونی را مشاهده کنند که بر قسمت های مختلف بدن از جمله دستگاه گوارش، سیستم عصبی، چشم و خون اثرگذار باشد.   نوزادان مبتلا به این اختلال، اغلب با علائمی  مانند بیماری های دستگاه گوارشی به دنیا می آیند. از میان این نشانه ها می توان به مدفوع زیاد بدبو و کمرنگ، اسهال، استفراغ و ورم شکم اشاره کرد.این نوزادان اغلب به وزن کافی و مورد نظر نمی رسند. علائم این بیماری در اثر جذب ضعیف چربی غذا اتفاق می افتد. علاوه بر جذب ضعیف چربی، ویتامین های قابل حل در چربی مثل ویتامین های A, E, K هم به سختی جذب می شوند که به کمبود ویتامین منجر می شود.   در برخی موارد، ممکن است زوال یا عملکرد نادرست سیستم عصبی خارجی رخ دهد(منظور ازسیستم عصبی خارجی کلیه اعصاب بیرون از سیستم عصبی مرکزی است.) نشانه های گفته شده در مورد این اختلال ژنتیکی می توانند در افراد گوناگون، متفاوت باشند اما معمولا منجر به ضعف ماهیچه های بازو و پا، احساس سوزش یا بی حسی  می شوند.   برخی افراد مبتلا به پروتئینمی (ABL)، ممکن است از اختلال در اسکلت بدن رنج ببرند که انحنای روبه عقب و یک طرفه ستون فقرات و یا قوس زیاد پا را به همراه داشته باشد.   این بیماری، در اثر جهش در ژن (MTTP) به وجود می آید. این جهش ها مانند ویژگی های مغلوب اتوزومال انتقال پیدا می کند. درجه شیوع و وقوع پروتئینمی، ناشناخته مانده اما کمتر از یک در میلیون تخمین زده شده است. این بیماری هم زنان و هم مردان را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم، معمولا در دوران نوزادی مشخص می شوند.

«سندروم جلیلی» یک اختلال ژنتیکی با ترکیبی از «دیستروفی کان راد» از شبکیه چشم و آملوژنزیس (نقص بینایی) است. سندروم جلیلی- اسمیت عوارض خاصی را در بدن ایجاد می کند و منجر به نابینایی افراد می شود. همچنین دندان های افراد مبتلا به این سندروم به مرور زمان به دلیل پوسیدگی شدید زرد و سیاه شده و از ریشه خارج می شوند. در تحقیقات دکتر جلیلی و دکتر اسمیت در نوار عزه، 29 خانواده عرب مورد شناسایی و آزمایش قرار گرفتند و این سندروم در آنها شناسایی شد و با نام این دو پزشک به ثبت رسید.

اما بررسی‌های علمی تیم تحقیقاتی و پزشکی دانشگاه شهید بهشتی تهران در روستای چلندر نشان از وجود این پدیده خاص پزشکی دارد. بررسی و آزمایش های 6 ماهه تیم تحقیقاتی دانشگاه شهید بهشتی نشان از وجود «سندروم جلیلی» در آن روستا است که تا کنون تنها 28 مورد مبتلا در این روستا شناسایی شدند. این در حالی است که این سندروم ژنتیکی و موروثی است و به همین دلیل افراد این روستا که رابطه خویشاوندی دارند به این سندروم مبتلا شده اند.

اما سوالی که همچنان در پرده ای از ابهام وجود دارد این است که این بیماری ژنیتکی چه طور به این روستا رسیده است؟

درویش، عضو مازندرانی هیئت علمی گروه ژنتیک پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، درباره جزییات این سندروم توضیح داد که این سندروم به شکل اتوزومی مغلوب به ارث می‌رسد. پدر و مادر این بیماران، رابطه خویشاوندی داشتند و به‌طور قطع هم، عامل بروز این سندروم است.

البته تفاوت هایی با بیماری شایع در روستای چلندر و سندروم جلیلی وجود دارد. در سندروم جلیلی فقط چشم و دندان‌ها درگیر هستند در حالی که در تمام افراد این خانواده بزرگ، علائم دیگری مانند صورت‌های کشیده (Long face) هم مشاهده می‌شود.

اتوزوم به کروموزوم هایی اطلاق می‌شود که برخلاف کروموزوم جنسی در تعیین جنسیت نسل‌های بعدی، به طور مستقیم نقشی ندارند. تعداد اتوزوم‌ها در انسان ۲۲ کروموزوم است. این کروموزوم‌ها براساس اندازه خود شماره بندی شده‌اند که شماره‌های ۱ تا ۲۲ را دربر می‌گیرند. کروموزوم شماره یک دارای دوهزارو 80۰ ژن است، در حالی که کروموزوم شماره ۲۲ دارای ۷۵۰ ژن است. کروموزوم‌های ۱ تا ۲۲ انسان (زن و مرد). کروموزوم جنسی در مردان XY و در زنان XX است که با شماره ۲۳ مشخص شده‌اند.

اگر تقابل های یک صفت روی کروموزوم های اتوزوم باشند آن صفت وراثت اتوزومال دارد (یعنی به نسبت مساوی احتمال دارد به فرزندان صرفنظر از جنسیت به ارث برسد) وگرنه انتقال آن تابع جنسیت خواهد بود.

اما تیم تحقیقاتی دانشگاه شهید بهشتی در روستای چلندر برای درمان و پیشگیری این بیماری زنتیکی به این نتیجه رسیدند که نباید در این روستا ازدواج های قومی و فامیلی انجام شود. هر چند که این تیم محقق به طور کلی ازدواج های خوشاوندی را توصیه نمی کنند.

اما نکته جالب دیگری که افراد مبتلا به سندروم جلیلی در روستای چلندر وجود دارد این است که از کودک دو ساله تا فرد بالغ 50 ساله درگیر این بیماری می شود. در حال حاضر مسن ترین فردی که در این روستا از سندروم جلیلی رنج می برد 49 سال سن دارد و جوان ترین فرد مبتلا هم 13 ساله است.

مردم روستای چلندر در حالی از این بیماری رنج می برند که مسئولان هیچ برنامه نظارتی در این باره ندارند. دکتر محسن اعرابی،  معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران گفته بود که  چون بیماری ژنتیکیِ موردنظر در روستای چلندر در برنامه‌های بهداشتی نیست فعلاً برنامه خاصی از سوی حوزه بهداشت ارائه نمی‌شود.

به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، سندروم آرسکوگ، ناهنجاری نادری است که بیشتر مردان را تحت تاثیر قرار می دهد. این ناهنجاری ممکن است در میان یک میلیون فرد بر یک فرد تاثیر بگذارد. این سندروم تا سه سالگی خود را نشان نمی دهد.   ویژگی های ظاهری این سندروم به راحتی افراد مبتلا را قابل شناسایی می کند. مردان مبتلا به سندروم آرسکوگ معمولا صورت های گرد و پیشانی پهنی دارند. استخوان فک بالایی افراد مبتلا به این سندروم رشد نیافته است و رویش مو در مرکز پیشانی است. افراد مبتلا به سندروم آرسکوگ داری افتادگی پلک هستند و فاصله بین دو چشم هم زیاد است. همچنین این افراد بینی کوچکی با سوراخ های بزرگ دارند.   افراد مبتلا به سندروم آرسکوگ ناهنجاری هایی در گوش و دندان های خود دارند. لاله گوش آنها گوشتی و ضخیم است و این افراد معمولا یا دندان ندارند و یا دندان هایشان با تاخیر رشد می کند.   ویژگی دیگر مردان مبتلا به سندروم آرسکوگ، بد شکلی اسکلت بدن است. آنها قد کوتاه بوده و دست و پای پهن و کوتاهی دارند، قفسه سینه این افراد هم گود رفته است. تقریبا  پنجاه درصد افراد مبتلا به سندروم آرسکوگ که از ناهنجاری های ستون فقرات رنج می برند، استخوان ها و ستون فقراتی سست و ناقص دارند.

به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، پس از چند روز مذاکره سرانجام تفاهم نامه “وگال” بین دو کشور ایران و اسپانیا از سوی دکتر علی داودیان، مدیرعامل بنیاد امور بیماری های نادر و آنتونیو ولاسکو ایبانز، مدیرعامل شرکت وگال، امضا شد.   بر اساس موارد ذکر شده در قرارداد شرکت دارویی و تجهیزات پزشکی “وگال فارماسوتیکا” موظف است پس ازشناسایی بازار مصرف و فرصت های موجود در ایران، داروها و تجهیزات مورد نیاز بیماران نادر ایران را تهیه و تامین کند.   ایران هم متعهد است در زمینه دارو تجهیزات پزشکی مورد نیاز بیماران نادر از شرکت های زیر مجموعه وگال خریداری کند.     هفده روز جلسه و مذاکره های متعدد مدیرعامل بنیاد بیماران نادر سرانجام منجر به امضای همکاری با شرکت “وگال فارماسوتیکا” شد.

خنکای تابستان 93 بود که شبکه های اجتماعی پر شد از چالش آب یخ  و کلیپ های افراد عادی هنرمندان و ورزشکاران در صفحه های اینستاگرام و فیسبوک دست به دست می شد. هدف اصلی این کمپین حمایت از بیماری ALS یا اسکرولز جانبی آمیوتروفیک بود که در آن به سلول‌های عصبی حمله صورت می‌گیرد و بدن فلج می‌شود و فقط مغز توانایی فعالیت دارد.  قانون این چالش درغرب به این صورت بود که باید پیشنهاد ریختن یک سطل آب آب یخ را می پذیرفتند و در صورت رد کردن باید صد دلار به بنیاد خیریه بیماران ALS  کمک می کردند. هرکدام نیز فرد دیگری را به این چالش دعوت می کرد. افراد مشهوری از جمله مارک زاکربرگ و بیل گیتس هم در این چالش شرکت کردند. در ایران هم عده زیادی کلیپهای ریختن آب سرد روی خود را منتشر می کردند تا اینکه  بعد از مدتی این کار از تب و تاب افتاد و بسیاری از کسانیکه سطل های آب یخ روی خود می ریختند حت فلسفه این کار را متوجه نشدند. این درحالیست که بنیاد بیماریهای نادر ایران که نهادی ملی، بین المللی وغیر انتفاعی ست در سال 1387 با توجه به خلأ موجود در نظام سلامت ایران و نبود سازمانی برای حمایت از بیماران نادر کشور به همت دکتر علی داودیان تأسیس شد. اکنون حدود 30 هزار بیمار نادر تحت پوشش این بنیاد قرار گرفته اند. بیشترین بیماری های نادر که در کشور ما شیوع پیدا کرده، در گروه اول شامل بیماران مبتلا به درگیری عضلانی و ماهیچه ای یا همان «ALS» است که متاسفانه این بیماری فراوانی بالایی هم بین بیماری های نادر دارد. بنیاد بیماری های نادر ایران که یک نهاد مردمی است  از هیچ کدام از بانیان این چالش کمک خیریه ای دریافت نکرده است. و تنها چالش ذهن بنیانگزاران این نهاد کمک به مبتلایان بیماری های نادر و کم کردن هزینه درمان آنها بوده است.

به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، دکتر علی داودیان پس از یک مذاکره طولانی مدت با مدیرعامل شرکت دارویی “وگال فارماسوتیکا” در شهر مادرید توانست مقدمات همکاری با این شرکت را در زمینه تهیه و تامین داروهای بیماران نادر ایران فراهم کند؛ این مذاکرات همچنان ادامه دارد.

به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، کاسیدی هوپر در سال ۱۹۹۶ متولد شد. او هنگام تولد به نوعی آنومالی عجیب مبتلا بود. این نوزاد بدون بینی متولد شد.

پزشکان هنگام تولد او شوکه شدند و نتوانستند دلیل این آنومالی را بیابند. این کودک قلب سالمی داشت و توانست زندگی نرمالی داشته باشد. کاسیدی البته به دلیل کم بینایی مجبور شد در مدارس نابینایان تحصیل کند.

تمام کسانی که با این دختر برخورد داشتند می‌گویند که او ذهنی مثبت و نگاهی خوشبینانه به زندگی دارد. کاسیدی در ۱۱ سالگی وجود پرهزینه و طولانی بودن عمل جراحی پیوند بینی، تحت این عمل قرار گرفت و در نهایت پس از سه عمل جراحی و استفاده از پوست پیشانی و استخوان پهلو، صورت این دختر طبیعی شد.

کاسیدی هوپر یکی از معروف‌ترین کسانی است که به عنوان الگوی مثبت اندیشی و موفقیت نام گرفته است.