به گزارش سایت صدای بیماران نادر، ایبوپروفن از دسته داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است که مصرف طولانی مدت آن مانند سایر داروها عوارضی به دنبال دارد. ایجاد خطر مشکلات گوارشی، فشار خون و سکته مغزی از عوارض مصرفبی رویه “ایبوپروفن” است که فشار خون را بالا برده و سکته قلبی را افزایش می‌دهد.
استفاده از داروی “ایبوپروفن” باعث محدود کردن محافظت کنندگی قلبی داری آسپرین است و افرادی که به بیماری های قلب و عروقی مبتلا هستند نباید از قرص های آسپرین و ایبوپروفن استفاده کنند. حال اگر با تجویز پزشک مصرف این دو دارو همزمان شد، قرص آسپرین باید باید چهار ساعت بعد از قرص ایبوپروفن مصرف شود.
داروی ایبوپروفن همچنین باعث نارسایی کلیه ها می شود و کسانی که به بیماری های کلیوی مبتلا هستند باید مصرف ایبوپروفن را محدود کنند.
مصرف ایبوپروفن در مدت یک یا دوماه مشکل خاصی ایجاد نمی کند.
داروهای ترکیبی هم وجود دارند که از سه داروی آپومورفین و ایبوپروفن و کافئین در یک کپسول استفاده شده است، این کپسول باعث بروز عارضه‌هایی می‌شود که موجبات ایجاد فشار خون و بیماریهای کلیوی می‌شود و باید از این دارو اجتناب کنند.
اما ژلوفن و ایبوپروفن هردو از خانواده‌های آرام‌بخش و مسکن هستندکه برای تسکین سردرد، دردهای عضلانی و دندان بکار می روند. استفاده بیش از حد و بدون تجویزپزشک عوارضی به همراه دارد و سبب آسیب رسیدن به کبد و دستگاه گوارش می شود.
ژلوفن به صورت کپسولی است که در روده باز می‌شود و افرادی که دچار بیماری گوارشی و معده‌ای هستند، معمولا از این نوع قرص استفاده می‌کنند.
ایبوپروفن از خانواده مسکن‌ها است و در معده باز می‌شود و افرادی که از بیماریهای روده‌ای و زخم اثنی‌عشری رنج می‌برند، بهتر است از این نوع مسکن برای التیام دردهایشان استفاده کنند.
ایبوپروفن به علت اینکه در معده باز می‌شود، اثر بخشی بیشتری نسبت به ژلوفن کپسولی دارد ولی به طور کلی هیچ تفاوتی از نظر ساختاری باهم ندارند.
ژلوفن و ایبوپروفن هردو از یک خانواده دارویی هستند و مصرف آن با هم هیچ اثر مفید و سودمندی جز آسیب به کبد و کلیه‌ها ندارد.
استفاده از کافئین به جای مسکن‌ها برای کم کردن عوارض داروها برای التیام دردهای عضلانی و فروکش کردن التهاب‌ها بکار برده می‌شود.
به گزارش سایت صدای بیماران بنیاد، دکتر نفیسی در آستانه برگزاری کنگره میوپاتی ها و بیماری های محل اتصال عصب عضله با اشاره به بیماریهای اعصاب و عضله (نوروموسکولار)، توضیح داد که آبیماری‌های التهابی عضلانی همچون پلی‌میوزیت و میاستنی مهمترین بیماری های مربوط به اعصاب و عضله است که خوشبختانه ایران جایگاه بسیار خوبی در تشخیص و درمان آن دارد. میاستنی یکی از شایعترین بیماریهای عضلانی است که شیوع آن از هر ۱۰هزار فرد یک فرد است که البته در ایران آمار دقیقی در در مورد مبتلایان به این بیماری در دست نیست. دبیر کنگره میوپاتی ها و بیماریهای محل اتصال عصب عضله تاکید کرد بیماری میاستنی اگر به موقع تشخیص و درمان نشود می‌تواند برای فرد مبتلا کشنده باشد؛ بنابراین باید به علایم و نشانه‌های ابتلا به این بیماری همچون افتادگی پلک، دوبینی، اشکال در تکلم و بلع همچنین خستگی‌پذیری عضلانی توجه داشت. به گفته نفیسی علایم این بیماری ابتدا خفیف است و اگر تشخیص و درمان به موقع انجام نشود عضلات تنفسی را درگیر کرده و مشکلات زیادی برای بیمار ایجاد می‌کند. همچنین شیوع این بیماری در زنان سه برابر مردان است و سن ابتلا هم بیشتر بین ۲۰ تا ۴۵ سالگی است. او در مورد بیماری پلی‌میوزیت توضیح داد که این بیماری هم یک مشکل التهابی عضلانی است و در همه سنین می‌تواند ایجاد شود و اصولاً از کودکی شروع و در نوجوانی و میانسالی دیده می‌شود. درسنین بالاتر از ۵۰ سالگی هم نوع خاصی از این بیماری می‌تواند ایجاد شود. دبیر کنگره میوپاتی ها و بیماری های محل اتصال عصب عضله اضافه کرد: این بیماری در زنان و مردان تقریباً شیوع یکسانی دارد و نشانه آن ضعف عضلات دست و پا و درد در این ناحیه ها است و اگر به موقع این درمان انجام نگیرد ناتوانی غیرقابل برگشت همچون ناتوانی در راه رفتن برای بیمار بروز می‌کند. نفیسی در ارتباط با برگزاری کنگره میوپاتی و اختلالات محل اتصال عصب و عضله، گفت این کنگره ۲۵ و ۲۶ آذرماه سال ۹۵ با حضور صاحب نظران و متخصصان داخلی و خارجی در بیمارستان شریعتی تهران برگزار می‌شود، همچنین تمرکز اصلی در این کنگره بر تشخیص و درمان بیماریهای میاستنی و میوپاتی‌های التهابی است. میاستنی گراویس (Myasthenia Gravis) جزو بیماری های نادر است. این بیماری نوعی فلج ماهیچه ای است که علت آن فعالیت ایمنی علیه گیرنده های استیل کولین در سیناپس عصبی عضلانی است.
به گزارش سایت صدای بیماران نادر ایران، “لیبی هوفر” دختر هندی سالم و نرمالی بود که در پنج سالگی به نروفیبروماتوز تیپ یک مبتلا شد.تن این دختر به مرور پر از خال‌های گوشتی شد اما عمق فاجعه زمانی که به بلوغ رسید مشخص شد. تمام بدن این نوجوان مملو از جوش‌های ریز و درشت شد.بعد از آنکه ازدواج کرد و بادار شد تغییرات هورمونی باعث شد بیش از ۶هزار تومور خوش خیم سطح بدن او را پر کند. همسرش او را رها کرد و این آغاز بسیاری از مشکلات بود.لیبی در برقراری ارتباط با مردم جامعه مشکل پیدا کرد و نمی‌توانست جایی کار کند. او همچنین در توضیح جوش هایی که بدنش را فراگرفته بود ناچارا به کودکش می‌گفت که اینها جای بوسه فرشته‌ها است و برای اطرافیانی که با او برخورد داشتند در مورد بیماری‌اش توضیح می‌داد.او به دنبال درد شدید و افسردگی تصمیم گرفت تحت عمل جراحی قرار بگیرد. بعد از ۱۳ عمل جراحی و شرکت در برنامه‌های پزشکی تلویزیونی از جمله «the doctors» توانست به مردم نشان دهد که بیماریش مسری نیست.نروفیبروماتوز، (Neurofibromatosis) یک بیماری ژنتیکی است که اعصاب و پوست را گرفتار می‌کند. در این بیماری تومورهای خوش‌خیم غیر سرطانی در مسیر اعصاب رشد می‌کنند و این رشد موجب برور مشکلاتی در پوست و استخوانها می‌شود.نوروفیبروماتوز در اثر جهش در ژن تولید کننده نوروفیبرومین ایجاد می‌شود. هر دو نوع بیماری ارثی و ژنتیکی بوده و ژن منتقل کننده آن غالب با نفوذ صددرصد است یعنی نیمی از فرزندان فرد مبتلا، به این بیماری دچار می‌شوند. با این وجود در ۵۰ تا۳۰ درصد موارد این بیماری هیچ سابقه‌ای در خانواده و فامیل بیمار وجود ندارد. در این موارد بیماری به علت جهش در ژن خود فرد بوجود آمده و ربطی به والدین ندارد ولی وقتی این بیماری حتی بصورت جهش ژنی در فردی ایجاد شده می‌تواند به فرزندان او هم منتقل شود.
