در دومین کمیسیون پزشکی بیماری های نادر، پرونده چهار بیمار مشکوک به بیماری نادر بررسی و برای اقدامات تشخیصی به مراکز درمانی و کلینیک های ژنتیک ارجاع داده شد.

دکتر عبدالحسین مختاباد خواننده موسیقی سنتی ایرانی و  عضو پیشین شورای شهر تهران  که از سال 92 تا ابتدای 96 درکنار فعالیتهای هنری با کسب آرای مردمی در شورای شهر تهران مشغول خدمت شد،  در حوزه سلامت نیز به عنوان سفیر بیماران نادر ایران به حمایتهای فرهنگی و معنوی از بیماران می پردازد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی صدای بیماران نادر ایران«صبنا» این آمارگیری به وسیله نظر سنجی صدای نادر  ( انجمنی با بیش از 5000 بیمار نادر که به طور منظم در آمار گیری های یورردیز شرکت می کنند) به 23 زبان در 42 کشور انجام شده است. این نظر سنجی اولین پروژه در خصوص بیماری های نادر است که توسط کمیسیون اشتغال و برنامه نوآوری اجتماعی بودجه داده شد و توسط وزارت سلامت و خدمات اجتماعی اسپانیا و با همکاری یورردیز رهبری شده است. نتایج این آمارگیری نشان می دهد که بیماری های نادر تاثیر جدی بر زندگی روزانه 80% از بیماران و خانواده ها دارد و هماهنگی مراقبت برای بیماران نادر و خانواده های آنان قابل توجه است.

• 42% از پاسخ دهندگان بیش از دو ساعت در روز را صرف مراقبت از خود به دلیل بیماری شان می کنند.
• 62% از مراقبان گزارش داده اند که در روز بیش از دوساعت را صرف وظایف مربوط به مراقبت از بیمارشان میکنند در حالیکه نزدیک به یک سوم از آنها بیش از 6 ساعت در روز را به مراقبت از بیمار می پردازند.
• حداقل 64% از مراقبان خانم ها هستند.
• 38%از پاسخ دهندگان اعلام کردند که در 12 ماه گذشته تنها به دلیل مشکلات مراقبت های بهداشتی بیمارشان 30 روز نتوانستند در محل کارشان حاضرشوند.
• 41% از بیماران و مراقبان آنها در مواقع خاص نیاز پیدا میکنند که محل کار خود را ترک کنند اما موفق نمیشوند.

60% از این 3000 پاسخ دهنده، بیمار نادر و باقی خانواده افراد بیمار بودند. همچنین، این نظر سنجی سایر مسائل مربوط به تاثیرات بیماری نادر بر زندگی روزانه را پوشش می دهد، شامل هماهنگی های مراقبتی، سلامت ذهنی، اشتغال و تاثیرات اقتصادی.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی  صدای بیماران نادر ایران«صبنا»  برنامه “فیلمنامه خوانی فانتزی “قصه پری دریایی” یکم مرداد ماه در پردیس سینمایی قلهک برگزار می شود. هدف از اجرای این برنامه همراهی و همدلی با بیماران نادر است که  با هنرمندی سفیران بنیاد بیماری های نادر ایران روز یکشنبه ساعت 17 برگزار خواهد شد.   مدیر روابط عمومی بنیاد نادر ایران گفت: “فیلمنامه خوانی فانتزی قصه پری دریایی” را الهام قره خانی و مهرتاش مهدوی کارگردانی می کنند و عواید فروش بلیط آن به نفع بنیاد بیماری های نادر ایران جمع آوری می شود. شکیبا پردل افزود: داریوش بشارت، مریم شایسته، بیژن افشار، محسن زرآبادی، علی ظهوری راد و گلچهره زند، صداپیشگان این برنامه هستند. تهیه بلیت برنامه “فیلمنامه خوانی فانتزی قصه پری دریایی” از سایت پردیس سینمایی قلهک هم اکنون امکان پذیر است.

دکتر زهرا ریاضی متخصص بیماری های عفونی و عضو هیئت مدیره بنیاد بیماری های نادر ایران می گوید: هدف از تشکیل کلینیک فوق تخصصی نادر ابتدا خدمت رسانی به بیماران نادر است که به صورت رایگان از آن بهرمند خواهند شد. سایر مراجعان شهر تهران نیز می توانند از خدمات این مرکز استفاده کنند. این کلینیک فعلا به صورت 12 ساعته و در تمام ایام هفته و ایام تعطیل فعالیت خود را آغاز خواهد کرد. اما بعدا به صورت شبانه روزی خدمات پزشکی را ارائه می دهد. ریاضی در ادامه افزود:  تخصص هایی که ابتدا بنا هست در کلینیک داشته باشیم شامل: متخصصان داخلی، فوق تخصص های قلب، روماتولوژی، غدد،مغز و اعصاب، گوارش، قلب اطفال، جراحی عمومی، زنان، چشم، مشاوره ژنتیک، آزمایشات تخصصی و …  که  به صورتی شیفتی و در روزهای مختلف توسط پزشکان حاذق به همه بیماران خدمت رسانی می شود. سعی ما براین است که در این کلینیک تمام امکانات لازم  برای تسریع در رسیدگی به بیماران اورژانسی و سرپایی شامل پرستاری، جراحی های کوچک، گچ گیری، پانسمان، تزریقات، آمبولانس را داشته باشیم. و همچنین پکیج کامل معاینات برای بیماران دیابتی و هپاتیتی دو روز در ماه ارائه خواهد شد. ریاضی در پایان ضمن اشاره به خدمات آینده این مرکز برای بیماران نادر گفت: تمام این امکانات شرایطی را فراهم می کند که بیماران پس از ویزیت و معاینه، تمام آزمایشات و خدمات لازم را دریافت و بدون نیاز به مراجعه به سایر مراکز از کلینیک خارج شوند.

بیماری کمتر شناخته شده ی «پور پورای هنوخ شوئن لاین Hsp » از جمله بیماری نادر است ،که متاسفانه به دلیل نادر بودن هیچ نهاد ومرجع قانونی مسئولیت حمایت از آن را برعهده ندارد. بیماری پور پورای هنوخ شوئن لاین (به انگلیسی :  Henoch-schonein-purpura ) که بیشتر کودکان به ویژه پسران (12- 4 ساله ) را مبتلا می سازد به طور خلاصه عبارت است از : ضایعات پورپورای (خونریزی زیر جلدی ) بر روی پاها ، درد مفاصل، درد های شکمی دوره ای، تب، احساس کسالت و درگیری کلیوی.علامت مسخص این بیماری ضایعات پوستی صورتی رنگ (خون ریزی های بسیار کوچک زیر جلدی) که پتشی و پورپورا ( براساس اندازه ی ضایعه ) راتشکیل می دهند و قابل لمس هست. (100 درصد موارد ) این ضایعات معمولا روی باسن و ساق پا وگاه در سطح خلفی بازو ویا قسمت های تحتانی شکم دیده می شوند.هم چنین تورم موضعی در بافت هاس شل بدن مانند پلک ها، لب ها، کیسه بیضه، پشت دست ها وپاها دیده می شود که به آن آنژیوادم موضعی نیز می گویند. ابوالفضل جعفری نوجوان 11 ساله ای از اهالی شهرستان ساری است،که از سن 7سالگی با این بیماری روبرو شد. مادر وی در این باره می گوید :« ابولفضل یک شب تب کرد و هنگام ادرار هم با خونریزی مواجه شد ومرتبا از گلو هم خون بالا می آورد .» البته نوع بیماری ابوالفضل هنوز هم به یقین مشخص نشده است و خانواده وی هنوز هم برای مشخص شدن وضعیت بیماری فرزندشان و انجام آزمایش ها، متحمل هزینه های میلیونی می شوند. پدر این نوجوان راننده کامیون بوده و به خاطر پرداخت هزینه های درمان و آزمایش های مختلف بیماری فرزندش کامیون خود را می فروشد، تا هزینه های درمان اورا بپردازد. پدر ابولفضل طی 3 سال گذشته 13 میلیون تومان برای آزمایش های فرزندش هزینه کرده است. آنان هر دفعه که برای بیماری فرزندشان به تهران مراجعه میکنند، شب ها را در نمازخانه بیمارستان به صبح می رسانند. پدر ابوالفضل می گوید :« پسرم تا سوم ابتدایی درس خواند،ولی چون در مدرسه دائما دچار  ضعف و بی هوشی و خون ریزی بود می شد، مدرسه مرتبا او را به بیمارستان می فرستاد و همین مسئله موجب شد تا وی از درس خواندن باز بماند .»پدر ومادر ابوالفضل در پاسخ به اینکه هریک از نهادهای گونانون چه حمایت هایی از آنها کرده اند،گفتند :« ما از وزارت بهداشت خواستار حمایت مالی شدیم، که وزارت بهداشت در پاسخ گفت :ما از بیمارانی که جز خانواده های معلولین هستند، حمایت می کنیم. فرزند شما هم که هنوز معلول نشده است ! هم چنین آقای یوسف نژاد نماینده ی ساری در هر بار مراجعه فقط گفته پیگیری میکنم، اما هیچ اتفاق کوچکی رخ نداده است. کمیته امداد هم می گوید هر وقت بی سرپرست شدید می توانیم حمایت کنیم! آنان هم چنین تاکیید کردند، بهزیستی گفته است زمانی که فلج شود می توانیم کمک کنیم، فرزند شما فقط علائم فلج شدن را دارد! درحال حاظر فقط آقای داودیان رئیس  بنیادبیماری های نادروخانم رافع رئیس جمعیت داوطلبان هلال احمر از ما حمایت مالی می کنند. البته من از دکتر آریایی، پروفسور عقیقی ،دکتر غفاری و دکتر هوشمند نهایت قدردانی و سپاس گزاری را دارم، زیرا همواره از فرزندم حمایت های گوناگون نموده اند. خوشبختانه دکتر ها مساعدت می کنند وحق ویزیت نمی گیرندو ما فقط هزینه آزمایش هایی که به کشور آلمان فرستاده میشود را پرداخت می کنیم.مرکز حمایت از بیماری های خاص به این پدرو مادر گفته است : مرکز ما از بیماری های خاص حمایت می کند،متاسفانه چون بیماری فرزندشما به عنوان بیماری های خاص به ثبت نرسیده وجز بیماری های نادر می باشد، ما مجاز به حمایت نیستیم. به راستی اگر قرار باشد به کسی کمک شود، باید مشکل وی فراگیر باشد واز لحاظ کمی بتوان برای آن سقف تعیین نمود؟ اکنون که مرکز بیماری های خاص از بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری های خاص ریالبه دلیل تعدد آنان اعلام حمایت کرده است،چه اشکال دارد که از بیمارانی که تعدادآنان به تعداد انگشتان دست هم نمیرسد حمایت کند؟بهتر است به جای آنکه منتظر باشیم تا برای کمک رساندن به تعداد اندکی نیازمند،تعداد آنان به حد نصاب برسد، با کمک کردن به این تعداد کم و حل کردن مشکل ،تعداد رابه صفر برسانیم. ما زمانی می توانیم مفتخر باشیم که هیچ بیماری نداشته باشیم،نه زمانی که بگوئیم از فلان تعداد بیمار حمایت کرده ایم،اگر چه حمایت از بیماران راوظیفه می دانیم.

عشق پدر ومادر به فرزندان،یکی از زیباترین هدیه های خداوند به انسان است که هر انسانی را دلگرم محبت می کند ودر همه لحظات عمر به او آرامش می دهد؛ چرا که مطمئن است کسانی در این عالم هستند که کاسه ای لبریز از محبت سرشار خداوند ی دردل خود دارند و با آن به فرزند خود عشق می ورزند.شاید قشنگ ترین تجلی این محبت در هنگامی باشد که به فرزند،بلا یا مصیبتی می رسد و اینجاست که می توان اوج شکوه این محبت رابا تمام وجود درک کرد.ناگفته پیداست که آن چیزی که آتش بلارا در دل انسان سردو سلامت میکند، بعد از توکل به خدا که آرامش دهنده هرلحظه زندگی انسان است،مهرومحبت پدر ومادر است.این صحنه های زیبا که ملائک آسمان به آن مباهات می کنند در زندگی بیماران نادر به وفور یافت میشود. اصلا اینجا دنیا،رنگ دیگری دارد.به سراغ یکی از خانواده های این بیماران رفتیم تا دمی چند پای درددل آنها بنشینیم والبته درس محبت و فداکاری بگیریم.

• آقای برزگر،ابتدا خودتان را برای مخاطبان معرفی کنید.

وصی الله برزگر،متولد سال 1357، دانشجوی کارشناسی برق هستم.در شهرستان دشت مغان، ناظر برق بودم ودرحال حاظر یک پسر ویک دختر دارم. نام فرزند اولم الشن است که به معنای رئیس می باشد.اوبه بیماری نادر به نام دیاموند مبتلا شد.

• راجع به بیماری فرزندتان کمب توضیح دهید؟

حدودا 40روز پس از تولدش، الشن تب شدیدی گرفت، اورانزد دکتر بردیم ودکتر تشخیص داد به یک نوع بیماری نادر مبتلا شده است که تعداد گلبول های قرمز خونش به علت هایی پایین می آید.بعدازاین اتفاق ،ماتا 2سال هرماه به تبریز می رفتیم و به او خون تزریق می کردند و در حال آماده شدن برای پیوند مغز استخوان بودیم.در این پیوند باید خون فرد دهنده پیوند باگیرنده آن مطابقت داشته باشد وبرای همین مساله دکتر تشخیص داد که ما دوباره بچه دار شویم تا از بچه دوم برای الشن پیوند بگیریم.دکتر به ما گفته بود اگر بچه دوم دختر باشد؛احتمال اینکه به این بیماری (دیاموند) مبتلا شود خیلی اندک است که به عنایت خدا ،بچه دوم دختر شد و هم اکنون هیچ مشکلی ندارد. بعد از 3ماه به تهران آمدیم و برای پیوند مغز استخوان به بیمارستان دکتر شریعتی رفتیم،اما متاسفانه بدن الشن پیوند را رد کرد.البته این را هم بگویم که ما خلاف نظر پزشکان معتقدیم، چون دخترم که دهنده پیوند بود ،سن کمی داشت و بدنش هنوزتوانایی سلول سازی را نداشت،این پیوند رد شد.

• نظر دکتر در این زمینه چه بود؟

راستش را بخواهید دکتر ها به ما هیچ چیز مهمی نگفتند. از یک طرف گفتند پیوند ،مشکلی نداشته است،اما از طرف دیگر گفتند باید وزن دخترم بالا برود تا پیوند دوباره انجام بگیرد.در کل، حرف های شان باهم تناقض داشت. در حا حاظر هم دارم خودم را آماده پیوند دوم می کنم.

• یعنی برای پیوند بعدی زمان خاصی لازم است؟

ببینید، اصلا زمان مشخصی ندارد؛ چون من وضعیت مالی خوبی ندارم وتا کنون 25 میلیون تومان بدهکار شده ام،نمی توانم این کار انجام بدهم، لذا باید صبر کنم تا این بدهی ها را پس بدهم، بعد از آن به فکر عمل دوم باشم.

• الان دقیقا پسرتان چه مشکلی دارد؟

الان هر 20روز یک بار خون میگیرد وبا این اینکه چهار سالش بیشتر نیست ،اصلا به بچه های چهار ساله شباهت ندارد.بعداز عمل وشیمی درمانی، الشن از حالت نرمال خارج شد.به طوری که الان وزن دخترم 12 کیلوست،ولی وزن پسرم 14 کیلو بیشتر نیست ،این ها به خاطر این است که زیاد غذا نمی خورد و تحرکی هم ندارد، باید بگویم که این اتفاقات بعد از عمل پیوند افتاد وبچه شدیدا از درد کمر رنج می برد و بیشتر اوقات هم خواب است واصلا مثل بقیه بچه ها نیست.

• درخواست شما از مسئوولان چیست؟

درحال حاظر در سازمان کنترل ترافیک مشغول به کار هستم و در ماه،حدود 600 هزار تومن حقوق می گیرم ،520هزار تومن اجاره خانه می دهم و بقیه حقوقم را هم صرف هزینه های درمان پسرم میکنم .از زمان تولد پسرم هیچ هدفی در زندگی نداشته ام و فقط سلامتی پسرم مهم بوده است، من و همسرم در زندگی مان اصلا نتوانستیم جوانی کنیم.

• هیچ ارگان و سازمانی به شما کمک نکرد؟

نهف من حتی از دفتر ریاست جمهوری ودانشگاه علوم پزشکی تهران برای بیمارستان نامه گرفتم، اما مسئولان بیمارستان قبول نمی کردند وپول می خواستند.به جز بنیاد بیماری های نادر از هیچ موسسه و ارگان دولتی کمکی نگرفتم، یعنی به طور کلی بنیاد خانه ی دوم ما به حساب می آید،چون تنها جایی بود که در بدترین شرایط من و خانواده ام را تنها نگذاشت و کمک مالی به ما کرد.   من درخواستم فقط برای خودم نیست.بلکه برای تمام بیماران نادر است.از مسِولان می خواهم که اگر امکان دارد از موسساتی مشابه موسسه محک که به بیماران تالاسمی خدمات می دهد برای بیماران نادر هم تاسیس کنند تا مشکل همه برطرف شود. با خانواده هایی که مثل شما از این بیماری رنج می برند چه سخنی دارید؟تنها حرف من این است که به خدای متعال توکل کنند و صبر داشته باشند،چون من هم، به خدا توکل کرده ام و برای عشق به فرزندم است که تلاش می کنم و تنها آرزوی من این است که پسرم درمان شود و من یک زندگی عادی داشته باشم؛      فقط همین… .

فرهاد حیدری ( قهرمان سابق پرورش اندام کشور)

 قهرمانی که با اِی . اِس دست و پنجه نرم می کند

اصلا باورم نمی شد، کسی که زمانی زمین زیر پایش می لرزید، قامت رعنایی داشت و پهلوان و قهرمان کشورم بود را با این حال و روز ببینم ؛ کسی که زمانی دست هایش همدم دست های نیازمندان بود از همه دست گیری می کرد، الان تنها و بی کس شده و تنها همدمش عصاهایش بود که زیر دستانش را گرفته تا بتواند راه برود. آری! این سرو بلند قامت خطه شمال کشور هم اکنون خمیده شده ف به سختی می ایستد و امیدوار به کمک مسئولانی است که وعده های فراوانی به او داده اند. به پای صحبت های این قهرمان کشورمان می نشینیم. از شما عزیزا تشکر می کنم ، برای اینکه شما می توانید صدای ما باشیدف صدای کسانی که دچار بیماری های نادر و صعب العلاج هستند و تحت هیچ حمایتی نیستند. آقای حیدری عزیز لطفا کمی از خودتان بگویید : بیماری ام (اِی . اِس) است، بیماری که شخص رااز کار افتاده می کند و بیمار برای تامین نیازهای روزمره خود با مشکل روبه رو است، من خودم زمانی از قهرمانا پرورش اندام کشور بودم، هر کس اندام من را می دید واقعا لذت میبرد اما در مدتی کوتاه، تمام زحمت چندین ساله ام از بین رفت. هم کارکردم، هم درس خوانده ام، ورزش را هم در کنار همه مشکلاتم ادامه می دادم و زمانی که دیپلم رشته ریاضی را گرفتم ، ترک تحصیل کردم پون شرایط به من اجازه نمی داد تا بتوانم هزینه تحصیلات عالیه را فراهم نمایم. تنها علاقه و عشق من در زندگی، ورزش کردن بود، پرورش اندام را تاجایی ادامه دادم که مقام قهرمانی را در این رشته ورزشی کسب کردم و چندین دوره هم قهرمان پرورش اندام کشور شدم. درباره وضعیت زندگی ودم هم باید عرض کنم که یک مرد 35 ساله هستم که زمانی ، قهرمانی پرورش اندام کشور بوده و در حال حاضر و در حال حاضر سر بار زندگی برادرش شده است. واقعا برایم سخت است که می بینم بر مشکلات برادرم وزنه ای شده ام ، از خدا می خواهم که زنده نباشم، چون واقعا غرورم میشکند که چه بودم و چه شدم. اگر پشتوانه مالی داشتم یا خودم از لحاظ مالی با مشکل روبرو نبودمف می توانستم به زندگی عادی خودم ادامه دهم و با هیچ کدام از این مشکلاتی که در حال حاضر سر راه من است، برخوردی نداشته باشم، همچنین اگر مسئولین و دولت مردانی که ما به آنان اطمینان کرده ایم، مدیریت با کفایت تری داشتند، من وامثال من  با دشواری و مشقت کمتری به زندگی ادامه میدادیم. ازکجا متوجه شدید که مبتلا به این بیماری هستید؟ 23 سالم بود که هر روز صبح که از خواب پا میشدم ، آنقدر در قسمت دنده ها و قفسه سینه احساس خشکی و فشار میکردم که نمی توانستم نفس بکشم، یعنی قدرت این کار را نداشتم که نفس بکشم.پیش ودم فکرمیکردم علت این درد در ناحیه قفسه سینه ودیگر مفاصل به خاطر تمرینات سنگینی است که در طی روز انجام میدهم و اصلا به این درد و درد دیگر مفصلم اهمیت نمی دادم و فقط به فکر تمرین وپیشرفت در رشته ی ورزشی خودم بودم، شاید اگر در همان زمان به متخصص مراجعه کرده بودم در حال حاضر از کار افتاده نبودم و بیماری، مرا از پادر نمی اورد.بعد از مدتی بدنم مانند یک فرد سالخورده شد و مهره های کمرم به همراه استخوان لگنم قفل شد و اصلا قدرت این را نداشتم که راه بروم یا حتی صاف بایستم، حتی بر اثر مشکلات مفصلی قدمن از 188 به 177 سانتیمتر کاهش یافت و دقیقا 10 سانتیمتر از قدم سوخت. به پزشک متخصص مراجعه نکردید؟  بعد از اینکه دیگر نتوانستم راه بروم ، به پزشک مراجعه کردم متاسفانه پزشک معالج هم تشخیص اشتباه داد و گفت که من دیسک کمر دارم و داروهای مربوط به این بیماری را برای من تجویز کرد ، بعد از مدتی از مصرف دارو های مربوطه به دیسک کمر متوجه شدم که هیچ تغییر در من ایجاد نشده و حتی درد به دیگر مفاصل سرایت کرده است ، در آن زمان پزشک به من گفت کا کاری از من برنمی آید و باید به متخصص ستون فقرات مراجعه کنم. به متخصص ستون فقرات هم مراجعه کردم و مدت طولانی را هم تحت درمان بودم که پزشکم به من گفت که باید به متخصص روماتولوژی مراجعه کنم، واقعا باورم نمی شد که هیچ یک از متخصصان تشخیص درستی از بیماری من نداشتند و با اینکعه تحت نظر پزشک بودم روز به روز حالم وخیم تر می شد. بعد از مدتی که تحت نظر پزشک متخصص روماتولوژی بودم و مانند یک موش آزمایشگاهی تمام داروها و روش های درمانی را رویم امتحان کردند و بعد از این همه صرف زمان و انجام هزینه های سنگین متوجه بیماری ام شدند گفتند که مبتلا به بیماری AS هستم. شما برای پرداخت هزینه های سنگین ویزیت مشکلی ندارید؟  در حال حاضر من برای مراجعه به پزشک ، توان پرداخت هزینه ویزیت را ندارم و مجبورم که به بیمارستان دولتی مراجعه کنم که در آنجا بیماران به صورت دسته های 15 نفری به داخل اتاق پزشک می فرستند و پزشک متصص بدون هیچ دقت و حوصله ای بیماران را ویزیت می کند و تمام این مشکلات به خاطر این است که هیچ گونه تامین مالی ندارم و خواهش من از مسئولان این است که به وضع بیمارانی مثل بنده که از لحاظ معیشتی با مشکل بزرگی روبه رو هستند، رسیدگی کنند. درباره وضعیت تهیه داروی تان توضیحی دهید. وضعیت دارویی باید عرض کنم که بیمه که به هیچ عنوان داروهایی را که مربوط به زمینه بیولوژیکی هستند پوشش نمی دهند و متاسفانه تنها این داروها برای درمان این نوع از بیماری های اسکلتی موثر است که اصلا تحت پوشش هیچ بیمه ای قرار نمی گیرد.باید بگویم که اصلا درست نیست که درو های مربوط به بیماران نادر در بازار به صورت واسطه ای و قاچاق با نرخ قیمتی سرسام آور عرضه شود و مسئولان بهداشت و درمان کشور هیچ واکنشی نشان ندهند. آیا این را قبول دارید که تحت امتحان الهی هستید؟ من قبول دارم که تحت درمان امتحان الهی هستم، ولی بعضی از وقتها از خداوند متعال هم پیش خودش شکایت می کنم، ولی باز پشیمان می شوم و به خودش پناه می برم. آرزوی شما در زندگی چه بوده است؟ تنها آرزوی من این است که عدالت باشد، حداقل زمانی که عدالت برقار باشد همه حتی کسانی که مانند من به بیماری نادر مبتلا هستند امید به زندگی خواهند داشت. به عنوان حرف آخر چه خواسته ای دارید؟ در زمینه تهیه دارو خیلی با مشکل روبرو هستم، دارو های بیماری که به آن مبتلا هستم، موجود است ولی گران و خیلی کمیاب هستند، لازم به ذکراست که با وجود واسطه های فروش دارو، تهیه آنها خیلی مشکل است و از مسئولان می خواهم که این دارو های مخصوص بیماران نادر، به صورت سهمیه بندی با تعرفه های مشخص در اختیار بیماران نادر قرار گیرد، در نظر دارم مغازه ای برای فروش مواد مکمل ورزشی دایر کنم که از مسئولان درخواست دارم در این زمینه به من کمک کنند.